Ημέρα μνήμης ... ΙΜΙΑ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη μνήμη των μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου του Πολεμικού μας Ναυτικού (Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός και Αρχικελευστές Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάκος), που χάθηκαν εκείνη τη νύκτα κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, και στα χιλιάδες Ελληνόπουλα που, ενώ ήταν έτοιμα στις επάλξεις για την ύψιστη θυσία, έμειναν με το ερώτημα «Γιατί κάναμε έτσι πίσω ; Πολεμήσαμε και νικηθήκαμε ;».

  Η χειμωνιάτικη νύχτα της 30 προς 31 Ιαν 1996 ήταν διαβολεμένη … Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο δυνατός βοριάς μαστίγωνε με το ψιλόβροχο τους «τυχερούς» που έβρισκε στο δρόμο του. Και ήταν πολλοί …

Η Μονάδα, όπως και όλες οι άλλες Μονάδες του ακριτικού μας νησιού, από νωρίς το απόγευμα ήταν σε ετοιμότητα για άμεση εκκένωση του Στρατοπέδου και επάνδρωση του τομέα ευθύνης της. Κοντά στα μεσάνυχτα η διαταγή που ήλθε με κωδικοποιημένο σήμα ήταν λιτή και κοφτή σαν τα αστροπελέκια που έφερνε μαζί της η καταιγίδα :

«Η Μονάδα να έχει ετοιμότητα με το πρώτο φώς για Άμυνα επί της τοποθεσίας της βάσει σχεδίων.».

Ο Διοικητής διάβαζε σιωπηλός το σήμα, ενώ οι Αξιωματικοί του περίμεναν με κομμένη την ανάσα.

Μία βαθειά αναπνοή και μία αποφασιστική φράση : «Ήρθε η ώρα. Φύγαμε !».

Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο … Το προσωπικό της Μονάδας, καλά εκπαιδευμένο και προετοιμασμένο για την ώρα αυτή, ξεχύθηκε από το Στρατόπεδο προς τις ακτές για να καταλάβει τις θέσεις μάχης και να προετοιμαστεί για να εκτελέσει την αποστολή του. Και ο τελευταίος στρατιώτης ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει. Πίσω έμεινε μόνο ο Υποδιοικητής της Μονάδας με 2-3 στρατιώτες, για την κατάταξη των ντόπιων εφέδρων, που ήδη είχαν αρχίσει να έρχονται, έτοιμοι για όλα

Ήξεραν όλοι καλά ότι η νύχτα θα ήταν μακριά, επειδή σε λίγες ώρες θα έπρεπε να κάνουν όσα προβλεπόταν από τα επιχειρησιακά σχέδια να γίνουν σε 3-4 μέρες. Και ο παλιόκαιρος δεν βοηθούσε καθόλου.

Η προσπάθεια ήταν τιτάνια από όλους. Όλοι είχαν πάρει προσωπικά την υπόθεση Ο χρόνος σμικρύνθηκε σε απίστευτο βαθμό και τα πάντα υλοποιούνταν με μία ομαδική εργασία πρωτόγνωρης αποτελεσματικότητας. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες δεν είχαν καμία σημασία.

Και ο Διοικητής ;  Ένοιωθε πως είχε έλθει και η δική του ώρα. Και ο Σταθμός Διοικήσεως της Μονάδας δεν τον χωρούσε ... Έπρεπε να βρεθεί μπροστά στην ακτή, κοντά στους άντρες του. Άφησε στο πόδι του τον Λοχαγό του Λόχου Διοικήσεως, πήρε μαζί του ένα αυτόματο (έτσι να βρίσκεται, γιατί ένα πιστόλι τι να σου κάνει), ανέβηκε στο τζιπ και έφυγε …

Ξεκινώντας, ούτε που φανταζόταν το μεγαλείο που θα συναντούσε στο δρόμο του και πόσο αυτό το μεγαλείο θα τον σημάδευε για την υπόλοιπη ζωή του !!!

Η αρχή είχε ήδη γίνει, όταν φεύγοντας από το Στρατόπεδο για τον Σταθμό Διοικήσεως διασταυρώθηκε με μερικούς χωριανούς εφέδρους που πήγαιναν βιαστικοί να καταταγούν. Τον χαιρέτησαν με αστεία λέγοντας «εδώ είμαστε κι εμείς».

Πιο κάτω ήταν οι αποθήκες πυρομαχικών, που έπρεπε να εκκενωθούν και τα πυρομαχικά να προωθηθούν ταχύτατα στις θέσεις μάχης. Ήταν η πρώτη προτεραιότητα και η μεγάλη ανησυχία του Διοικητή.

Και τι βλέπει μόλις φθάνει εκεί !!!  Οι δύο αποθηκάριοι, γυμνοί από τη μέση και πάνω και καταϊδρωμένοι μέσα στον διαβολόκαιρο, να φορτώνουν πυρομαχικά με μία απίστευτη και πεισματώδη ταχύτητα, βοηθούμενοι όχι μόνο από τον οδηγό και τον συνοδηγό του συγκεκριμένου οχήματος, αλλά και των άλλων οχημάτων που κατέφθαναν διαδοχικά για φόρτωση. Μόνοι τους, χωρίς επίβλεψη Αξιωματικού. Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Ο Λοχίας αποθηκάριος ήταν υπεραρκετός και έδινε το παράδειγμα. Και τα οχήματα έφευγαν φορτωμένα με μία απρόσμενη συχνότητα.

Ο Διοικητής δεν πρόλαβε καν να μιλήσει !!!  Αντί του τυπικού στρατιωτικού χαιρετισμού, που ήξεραν οι στρατιώτες ότι δεν θα τον συγκινούσε, ειδικά κάτω από τις συνθήκες αυτές, συνέχισαν ακάθεκτοι τη φόρτωση και μόνο ο Λοχίας του χαμογέλασε και του είπε : «Μην ανησυχείτε για μας κύριε Διοικητά !  Εμείς είμαστε καλά και όλα θα γίνουν όπως πρέπει και στην ώρα τους. Κοιτάξτε καλύτερα τι γίνονται τα παιδιά μπροστά, μ’ αυτόν τον παλιόκαιρο που μπλέξαμε !!!».

Χαμογέλασε ικανοποιημένος (και συγκινημένος) ο Διοικητής και συνέχισε το δρόμο του. Πέρασε από όλες τις θέσεις μάχης και είδε όλους τους Αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παλεύουν με πείσμα μέσα στην καταιγίδα, για να είναι έτοιμοι το ξημέρωμα. Και από παντού έπαιρνε το ίδιο μήνυμα : «Εμείς εδώ είμαστε εντάξει κύριε Διοικητά. Πιο κάτω κοιτάξτε να δείτε τι γίνονται !»

Ξημερώνοντας, και πριν επιστρέψει στο Σταθμό Διοικήσεως, πέρασε από το Στρατόπεδο, για να δει την εξέλιξη της επιστράτευσης. Είχε σχεδόν ολοκληρωθεί ! Η προσέλευση των ντόπιων εφέδρων ήταν πολύ παραπάνω από εντυπωσιακή. Πολλοί είχαν φέρει και τα αγροτικά οχήματά τους, μήπως χρειαστούν, όπως του είπαν.

Μπήκε στο Γραφείο του, για να επικοινωνήσει με τον Ταξίαρχο Διοικητή του νησιού, αλλά τον πρόλαβε εκείνος.

Η διαταγή ήταν σύντομη και σαφής : «Η Μονάδα να επιστρέψει το ταχύτερο δυνατόν στο Στρατόπεδό της».

Ο Διοικητής δεν πίστευε στ’ αυτιά του !!!   Και άρχισε η επιστροφή …

Σκεπτικός και με ανάμεικτα συναισθήματα, κοιτούσε από το Γραφείο του την πύλη του Στρατοπέδου. Και παρατήρησε ότι οι στρατιώτες που γυρνούσαν, αντί να φαίνονται ανακουφισμένοι που η σύγκρουση, για την οποία ετοιμάζονταν τόσο σκληρά, είχε αποφευχθεί, φαίνονταν απογοητευμένοι και πολλοί ήταν και εκνευρισμένοι.

Πήγε στην πύλη. Και τότε γύρισε ένας στρατιώτης (ένας «μάγκας» Πειραιώτης, μηχανικός αυτοκινήτων και «παιδί της πιάτσας», από τους παραπτωματίες της Μονάδας), τον κοίταξε κατάματα και τον ρώτησε :

«Γιατί, κύριε Διοικητά, γυρίσαμε έτσι πίσω ;  Μήπως πολεμήσαμε, νικηθήκαμε και δεν το ξέρουμε ;» …

Ο Διοικητής έμεινε άναυδος !!!

Ήξερε ότι η Μονάδα του ήταν καλά εκπαιδευμένη, ότι το ηθικό των αντρών του ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα και ότι το πνεύμα της Μονάδας του ήταν μοναδικό. Ήταν όλοι μαζί μία φοβερή γροθιά.

Ποτέ δεν πίστευε όμως ότι αυτοί οι άντρες θα τον έκαναν να νοιώσει την ανάγκη να απολογηθεί απέναντί τους, γιατί δεν πολέμησαν !!!.   

Συγκέντρωσε τη Μονάδα του και με δάκρυα στα μάτια τους είπε πόσο μεγάλη ήταν γι’ αυτόν η τιμή να διοικεί τέτοιους άντρες. Και μετά προσπάθησε να τους δώσει να καταλάβουν ότι είναι συντεταγμένο στράτευμα μίας δημοκρατικής χώρας, που υπακούει στα κελεύσματα της εκλεγμένης Κυβέρνησης, και ότι τελικά σημασία είχε η αποφασιστικότητά τους να εκτελέσουν το καθήκον τους.

Είναι σίγουρος όμως ότι δεν τους έπεισε. Ήταν φανερό ότι ένα οδυνηρό «Γιατί ;» είχε παραμείνει να αιωρείται αμείλικτο. Το ένοιωθε άλλωστε και ο ίδιος !

Η νύχτα εκείνη σημάδεψε τον Αξιωματικό αυτό. Η συμπεριφορά των αντρών του και τα συναισθήματα που βγήκαν στην επιφάνεια χαράχθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη και στην ψυχή του.

Και χρόνια μετά, απόστρατος πλέον και βλέποντας μέσα από την ωριμότητά του την κατάπτωση των αξιών και τη διάλυση των μηχανισμών της πατρίδας, που έχει προκαλέσει η υστερόβουλη συμπεριφορά των αστράτευτων πολιτικών μας ταγών, συχνά κλονίζεται και σκέπτεται : «Μα καλά, τι ιδέες και ιδανικά και για ποιούς υπηρετούσα μία ζωή ;».

Και τότε η ανάμνηση εκείνης της νύχτας τον στηρίζει και του δίνει την απάντηση :

Εκείνους τους υπέροχους Έλληνες και τις οικογένειές τους υπηρετούσε !!!
Τις ιδέες και τα ιδανικά, που τους έσπρωχναν στη συμπεριφορά εκείνης της νύχτας, υπηρετούσε !!!
Και που είναι και δικές του ιδέες και ιδανικά. Άλλωστε ήταν ένας απ’ αυτούς !!!

 Ευστράτιος Ουζούνογλου
Ταξίαρχος ε.α.

ΠΗΓΗ

Παντού τζαμιά στη Θράκη.Ακόμη και στο πιο μικρό χωριό!

Το χωριουδάκι που βλέπετε στη φωτογραφία λέγεται Άλμα, βρίσκεται στη Ξάνθη και κατοικείται από 300 Πομάκους. Ποιο είναι το ενδιαφέρον του;

Σ΄αυτό το χωριό δείτε τι χτίζεται, σύμφωνα με όσα γράφει η πολύ καλή εφημερίδα της Θράκης ο Αντιφωνητής!

 Ένα ακόμη τζαμί.

Σχολιάζει ο Αντιφωνητής:

“Αὐτή ἦταν ἡ ἀνάγκη τῶν κατοίκων, ὑποτίθεται, καί µάζεψαν χρήµατα γιά νά τό χτίσουν! Δέν πειράζει πού τό σχολεῖο εἶναι ἄθλιο, πού τό χωριό δέν ἔχει νερό τό µεγαλύτερο διάστηµα τοῦ χρόνου, πού δέν ὑπάρχει µιά παιδική χαρά πουθενά… Τό τέµενος νά γίνει, καί τ’ ἄλλα ἄς περιµένουν. Καί ποιός δίνει τά χρήµατα; Θά µαζέψει κάθε οἰκογένεια ἀπό 1.000 εὐρώ τόν χρόνο, ὥστε νά ξοφληθεῖ σέ 2-3 χρόνια; Ἤ µήπως κάποιοι γενναιόδωροι δωρητές πού προέκυψαν ἔχουν τίς ἀβάντες τους; Προξενεῖ ἀπορίες ἡ τόση γαλαντοµία, δέν Προξενεῖ; Πραγµατικά εἶναι δύσκολο νά πεῖς ἄν πρόκειται γιά ἀληθινή προτεραιότητα τῶν κατοίκων ἤ γιά ὑποδαυλισµένη ἐνέργεια ἀπό τούς πράκτορες τῆς Ἄγκυρας. Ὁµοίως δύσκολο εἶναι νά πεῖς τί θά ἦταν τό χειρότερο ἀπό τά δύο. Ποιός θά ἐλέγξει κάποτε τό ἄπειρο µαῦρο χρῆµα τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου πού διαστρέφει τό πᾶν στή Θράκη; Ὅπως ἔλεγε καί τό γνωστό ποίηµα γιά τήν ἀπαγγελία τοῦ ὁποίου εἶχε φυλακιστεῖ κάποτε ὁ (τότε δήµαρχος) Ἐρντογάν, «στρατῶνες τά τεµένη µας, ξιφολόγχες οἱ µιναρέδες µας». Ἔ, εἴµαστε σέ καλό δρόµο”

Το πήρα από το ONALERT

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΥΤΕΛΙΣΟΥΝ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ....

Πύλη Καλαμαριάς.

Υπάρχει μία πολύ καλή multimedia παρουσίαση της Θεσσαλονίκης της περιόδου 1900-1930, φτιαγμένη από υλικό των αρχείων του  ΕΛΙΑ (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο).

Η παρουσίαση καλύπτει πέντε περιόδους της πόλης και έχει πολύτιμο φωτογραφικό υλικό.

Κάντε  κλικ εδώ για να δείτε τη παρουσίαση.

Η Στρογγύλη και η τακτική του αστακού

Του Ν. Λυγερού

Η Στρογγύλη ως νησί μπορεί να είναι μόνο και μόνο μια λεπτομέρεια την οποία αγνοούν οι περισσότεροι. Κι όμως αυτό το νησί, τοποστρατηγικά, είναι από τα πιο σημαντικά, διότι επιτρέπει την ένωση της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή. 

Η θέση της Στρογγύλης είναι όχι μόνο σημαντική, αλλά και κρίσιμη όσον αφορά στο θέμα της ανθεκτικότητας. Αν κάποιος θέλει να εισχωρήσει μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η Στρογγύλη αποτελεί ένα ιδανικό στόχο. Και ο λόγος είναι απλός. Μια απλή κατάληψη του νησιού αρκεί για να προβληματίσει τις σχέσεις μας. Επιπλέον, θεσμικά το πρόβλημα των άρθρων της Συνθήκης Παρισίων του 1974 αλλά και η ύπαρξη κατοίκων, όποιος και να είναι αυτός ο τρόπος, με γαλλική μεθοδολογία ή όχι, απαιτεί μια υποστήριξη που δεν μπορεί να είναι μόνο και μόνο θεωρητική. 

Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο όσον αφορά στα κατοικημένα και κατοικήσιμα νησιά. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτονόητη ενώ η δεύτερη χρειάζεται αποδεικτικά στοιχεία για να πεισθεί η διεθνής κοινότητα και ειδικά στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ενισχυθεί μια οικονομική δραστηριότητα στα ύδατα του νησιού, παραδείγματος χάριν με το απλό ψάρεμα ή και την ιχθυοτροφία. Το θέμα αυτό μπορεί να λυθεί, βέβαια, και με φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει για να εξασφαλίζει και μια υπόσταση στο νησί που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με κανένα τρόπο, ακόμα και από τους πιο σκεπτικιστές του Δικαίου της θάλασσας. 

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να υπολογίσουμε ότι μια στρατιωτική επέμβαση είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και σχετικά εύκολη. Επιπλέον, θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό μακρόχρονες διαδικασίες και θα αποτελέσει τετελεσμένο το οποίο ακόμα και αν δεν λειτουργούσε ως δεδικασμένο θα ήταν ένα εύχρηστο υπόβαθρο για να γίνουν συμφωνίες, οι οποίες δεν θα είχαν νόημα με τα τωρινά δεδομένα. Ξέρουμε επίσης ότι σχέδια του τύπου βαριοπούλα είναι απόλυτα εφικτά στην περιοχή. 

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να κρατήσει το νησί σε περίπτωση επίθεσης καταδρομικής ή όχι. Αν η απάντηση είναι ότι αυτό γίνεται μόνο για μερικές ώρες, τότε το πεδίο δράσης είναι ληγμένο. Διότι, τα σενάρια ανακατάληψης είναι εξαιρετικά δύσκολα. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, μια άμυνα να είναι ικανή να κρατήσει μερικές μέρες, οι οποίες θα ήταν αρκετές για να ενημερωθεί αποτελεσματικά η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση για να κινηθεί διπλωματικά αλλά όχι μόνο. 

Με αυτό το νέο προβληματισμό προσπαθούμε να αναδείξουμε ένα δομικό στοιχείο το οποίο είναι ουσιαστικό. Το θέμα των ημερών λύνεται βέβαια με την τακτική του αστακού, η οποία είναι γνωστή και στο Ισραήλ και στην Φινλανδία. Για να εφαρμοστεί όμως αυτή η στρατηγική, θα πρέπει η εθνική στρατηγική να είναι ικανή να αντιληφθεί το πρόβλημα και η πολιτική να έχει τη θέληση να το λύσει. Επιπλέον, αυτός ο συνδυασμός πρέπει να υλοποιηθεί σχετικά γρήγορα διότι η δυναμικότητα της ΑΟΖ, θα αναγκάσει όλους τους παίκτες να παίξουν άμεσα ή έμμεσα δίχως να ασχοληθεί με το θέμα, αν το θέλουν ή όχι. 

Η Στρογγύλη είναι το κέντρο του πεδίου, η τακτική του αστακού υπάρχει, ας παρθεί λοιπόν η πρέπουσα απόφαση.  

www.lygeros.org

Ιστορική συνέχεια

Στο μνημείο του “Αγνώστου Στρατιώτη” στο αριστερό τμήμα αναγράφεται ο αριθμός “731″. Ο εν λόγω αριθμός αφορά στο “ύψωμα 731″ που βρίσκεται στην Κορυτσά μεταξύ των ποταμών Αώου και Άψου και συγκεκριμένα στη μάχη που δόθηκε εκεί κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Ο λόγος για τον οποίο συμπεριελήφθη στο μνημείο η προαναφερόμενη μάχη, είναι ο ηρωισμός που επέδειξαν ο διοικητής ταγματάρχης Κασλάς Δημήτριος από το Πουρί Ζαγοράς και οι Αξιωματικοί – Υπαξιωματικοί και Στρατιώτες του ΙΙ τάγματος Τρικάλων, που υπεράσπιζαν το ύψωμα.

Στην εν λόγω μάχη οι επιθέσεις των Ιταλών (συνδυασμένες επιχειρήσεις αεροπορίας – πυροβολικού – πεζικού) ήταν τόσο σφοδρές που είναι χαρακτηριστική η αφήγηση ενός Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη:

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα.

Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας.

Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Μετά την τρίτη μέρα των επιθέσεών μας, έπαψα πια να ελπίζω ότι δεν θα συναντούσαμε ζωντανούς τους υπερασπιστές του 731 και οι στρατιώτες μας έπαψαν κι αυτοί να ελπίζουν πως η αεροπορία και το πυροβολικό μας θα είχαν αποτέλεσμα.

Αυτό είχε πολύ άσχημο αντίκτυπο στο ηθικό τους, το έβλεπα. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν.

Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία».

Χαρακτηριστικό της ανδρείας των υπερασπιστών είναι και η διαταγή του διοικητή προς το προσωπικό, όπως καταγράφεται στο προσωπικό του ημερολόγιο:

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε τους άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Τότε μόνον θα διέλθει ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».

Ήταν τόσο σημαντική η κατάληψη του υψώματος 731 για τους Ιταλούς που ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε μεταβεί στην περιοχή για να παρακολουθεί την εξέλιξη των επιχειρήσεων

Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τις επιχειρήσεις το τοπίο θύμιζε “κρανίου τόπο” το δε ύψος της κορυφής είχε υποχωρήσει αισθητά (5μ) ως αποτέλεσμα των ανηλεών βομβαρδισμών, σύμφωνα δε με περιγραφές ενώ το τοπίο πριν τη μάχη ήταν γεμάτο καστανιές, μετά και μέχρι σήμερα παραμένει γυμνό.

Τελικά οι Ιταλοί ηττήθηκαν και το ύψωμα “731″ κατεγράφη στη νεώτερη ιστορία ως οι “νέες Θερμοπύλες”.

Σημείωση: Οι Ιταλοί ανήγειραν στο σημείο μνημείο ως φόρο τιμής στους πεσόντες και το ονόμασαν Ιερή Ζώνη……….εμείς ;;;;;

——————————————————————————————————–

Ιστορία ενός έθνους δεν μόνο είναι η καταγραφή, αλλά και η ανάλυση, εμβάθυνση και εστίαση στα πρόσωπα, καταστάσεις, συνθήκες, κίνητρα, αποτελέσματα και επίδραση των ήδη καταγεγραμμένων γεγονότων στη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία της πατρίδας.

Η σπουδαιότερη όμως συνεισφορά της ιστορικής καταγραφής είναι στη ΔΙΔΑΧΗ των νεωτέρων γενεών, δίκην πυξίδας.

Οι Θερμοπύλες και το “ύψωμα 731″ αναδεικνύουν τη γενναιότητα, την αυταπάρνηση, το θάρρος και την ανιδιοτελή προσφορά προς την πατρίδα, αλλά και την έμπνευση που αποπνέουν οι πραγματικοί ηγέτες (ηγήτορες).

Το “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα και το ………………δεν θα περάσουν οι Ιταλοί του Δημήτριου Κασλά, αντανακλούν το ηθικό και την ανδρεία Ελλήνων άλλων εποχών.

Σήμερα τα πεδία μαχών δεν είναι στρατιωτικά, αλλά οικονομικά, πολιτιστικά, πολιτικά, κοινωνικά και οι αντίπαλοι αόρατοι πλην όμως υπαρκτοί. Ο ηγέτης ο οποίος αναζητείται πρέπει να διαθέτει τις ίδιες αρετές και ιδεώδη με τους προαναφερόμενους.

Σε εσάς εναπόκειται να συμπληρώσετε την ερωτηματική φιγούρα της φωτογραφίας του άρθρου, με τον σύγχρονο ηγέτη……………….συνέχεια των δύο προηγουμένων.

________________________________________________________________

• Αποτελεί υποχρέωση μου να αναφέρω ως πηγές τις κάτωθι προελεύσεις, καθότι στο άρθρο περιέχονται στοιχεία είτε αυτούσια, είτε κατόπιν μελέτης.
  • ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
  • ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 – Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά», 15-2-2008.
  • ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ/ΔΝΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
  • http://iansta.blogspot.com/
  
  
  Xείλων 
  

Vote. It is urgent !...

Πρέπει να φηφίσουμε.

http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147

Απλά ανοίξτε το λινκ.