ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ

Θυμάμαι όταν πήγα για πρώτη φορά στους ΛΕΙΨΟΥΣ, ήταν Νοέμβρης του 1985, Δημοτικές εκλογές και τότε….
Είχε ένα τρομερό αέρα που τα κούναγε όλα, δεν μπορούσες να σταθείς απέναντί του.

Όταν πρωτοαντίκρυσα το λιμάνι τους, σκέφτηκα,

……υπάρχουν τέτοια νησιά; Κατοικούνται όλο το χρόνο;

150 κάτοικοι όλοι κι’ όλοι, οι περισσότεροι μεσήλικες και πολλοί γέροι πριν την ώρα τους.
Έκανα τη δουλειά μου κι’έφυγα, μα το ερώτημα είχε στριμωχθεί για καλά μέσα μου,

…υπάρχουν τέτοια νησιά; Κατοικούνται όλο το χρόνο;

Αργότερα στα 1991, αν θυμάμαι καλά, έτυχε, καλοκαίρι αυτή τη φορά, να ξαναβρεθώ στους Παναγιά του Χάρου! αναρωτηθήκαμε και αλληλοκοιταχθήκαμε, τά’πεξε το κοριτσάκι;

Παρόλα αυτά, πήγαμε και προσκυνήσαμε τη Χάρη Της, στο Εξωμονάστηρό ΤΗΣ, στο δρόμο για τη Χοχλακούρα.

Καλοκαίρι 2003, η 17 Νοέμβρη πιάνεται και οι ΛΕΙΨΟΙ γίνονται ‘’της μόδας’’, μια που τα ΜΜΕ, ανακαλύπτουν το σπίτι του ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, κόκκινο μες τα ολόασπρα με γαλάζιες πινελιές σπίτια του νησιού. Είναι τότε που είχα υποσχεθεί στη γυναίκα μου να πάμε μαζί, ό,που είχα πάει μόνος. Και να μας στο νησί, να βλέπω πόσο πολύ τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, μέσα σε 18-20 χρόνια.

Γεμάτο από νέα σπίτια, το λιμάνι, η Χώρα, ο κεντρικός οικισμός του νησιού. Κόσμος, κίνηση, ΑΤΜ, 3 ταξί όλα και όλα, αστική δημοτική συγκοινωνία, με 3 πουλμανάκια των 16 θέσεων, να σε ηγαίνουν σε όλες τις παραλίες με ένα ευρώ, δρόμοι ασφαλτοδρωμένοι προς το βορρά για τον Πλατύ Γιαλό

και το νότο για τη Χοχλακούρα και το Εξωμονάστηρο της Παναγιάς του Χάρου.

Μόνο που η εικόνα ΤΗΣ, δεν ήταν πια εκεί, για το φόβο των κλεφτών. Την είχαν μεταφέρει για προσκύνημα στη Μητρόπολη της Χώρας, στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννη.

Στη ΧΑΡΗ ΤΗΣ λοπόν..... και λίγα ιστορικά.

Το εξωμονάστηρο της Παναγιά του Χάρου, είναι μια από τις αξιολογότερες και παλιότερες εκκλησίες της περιοχής, χτισμένη στα 1600 μ.χ από μοναχούς της Ι.Μ Πάτμου. Η εκκλησία πήρε το όνομα από την εικόνα της Παναγιάς που είναι πρωτότυπη, λόγω του ότι κρατά τον Χριστό Εστραυωμένο, στη αγκαλιά της και λόγω του ότι ο νεκρός έχει σχέση με τον χάρο, η εικόνα ονομάστηκε έτσι. Το ιδιαίτερο δε με την εικόνα είναι ότι από το 1943 μέχρι σήμερα, γίνεται το ίδιο θαύμα κάθε χρόνο. Το Απρίλιο του 1943, κάποιοι κάτοικοι του νησιού, τοποθέτησαν στην Εικόνα Της, άσπρους κρίνους, που μετά από λίγες βδομάδες, όπως ήταν φυσικό ξεράθηκαν. Δεν τους ήραν από την εικόνα, μέχρι που όσο πλησίαζε ο καιρός για την Γιορτή Της, γιορτάζει στα εννιάμερα της Παναγλιας 23 Αυγούστου, παρατήρησαν ότι τα μαραμένα κλαδιά των κρίνων, όχι μόνο ξαναζωντάνευαν αλλά και βγάλανε μπουμπούκια, ολόφρεσκα, μέχρι τη Γιορτή της που τα μπουμπούκια γίνονται ανθοί, κάθε 23 Αυγούστου.

Δεν ξέρω τι κάνει τους κρίνους στην εικόνα της Παναγιά του Χάρου, να βρίσκονται σε μια παράδοξη κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας….

Δε ξέρω ακόμη-ακόμη, εάν και γιατί οι κρίνοι αυτοί νίκησαν τους φυσικούς νόμους και παρουσιάζονται κάθε χρόνο πάνω από τη σφαίρα του λογικού, αγγίζοντας τη πριοχή του Θαύματος….

Δε μπορώ ακόμη να εξηγήσω γιατί και κόσμος που δεν είναι δα και τόσο θεοτικός ή θρησκευόμενος, στέκεται προβληματισμένος αλλά και ανίκανος να εξηγήσει το γεγονός των κρίνων, όσο και αν προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη προσφυγή του στους νόμους της φύσης….

Δεν ξέρω, αν εκείνο το κοριτσάκι των 12-14 χρόνω, στα 1991, έμεινε γεροντοκόρη ή όχι….

Ξέρω όμως – έμαθα – ότι τελικά υπάρχουν τέτοια νησιά και κατοικούνται όλο τον χρόνο… για Χάρη Της.

Η τελική μάχη σε Βίτσι – Γράμμο

‘’Μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού σε Πελοπόννησο, Ρούμελη, Θεσσαλία και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, καθώς και μετά την ανακατάληψη του Γράμμου από τον ΔΣΕ, ήταν φανερό ότι τα πράγματα όδευαν προς την τελική σύγκρουση. Ο στρατός της κυβέρνησης των Αθηνών είχε καταφέρει να απαγκιστρώσει ισχυρές δυνάμεις του από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και να τις στρέψει προς το Γράμμο και το Βίτσι, όπου βρισκόταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των ανταρτικών δυνάμεων. Από την άλλη ο ΔΣΕ, φανερά εξασθενημένος, χωρίς τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει σοβαρές κινήσεις αντιπερισπασμού και να αλαφρύνει το μέτωπο από την ισχυρότατη, πλέον, πίεση του εχθρού, χωρίς εφεδρείες και τον οπλισμό του αντιπάλου του, με ανοικτά τα νώτα του από μέρους της Γιουγκοσλαβίας, αφού δεν μπορούσε από κει να περιμένει τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν υποχρεωμένος να δώσει τις τελευταίες μάχες βασισμένος στο πείσμα, στη μαχητικότητα και στον ηρωισμό των ανταρτών, ανδρών και γυναικών.
Η τελική σύγκρουση ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου του 1949 και ολοκληρώθηκε στις 30 του ιδίου μήνα με την ήττα και την υποχώρηση των ανταρτικών δυνάμεων ‘’.

Το κείμενο δεν είναι δικό μου, αποτελεί αντιγραφή από την επίσημη έκδοση του ΚΚΕ, από το αφιέρωμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ για τον ΔΣΕ (Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας), όπου παραμπέμπει και το λινκ.

Η ολοκληρωτική καταστροφή των ανταρτικών δυνάμεων, από τον κυβερνητικό στρατό (και χρησιμοποιώ ορολογία του ΚΚΕ, για να μη με πουν ξανά ότι η σκέψη μου είναι μονόπλευρη), σήμανε και την αρχή μιας νέας εποχής για την Πατρίδα, εποχή που ακόμη και σήμερα παραπαίει μεταξύ της προσπάθειάς της να πάει μπροστά και το ανεξήγητο κόμπλεξ, για την περίοδο εκείνη, που υπάρχει χρόνια τώρα, στην αποδώ πλευρά, αυτή των νικητών.

Το ΚΚΕ, ανεξάρτητα με τα λάθη που έχει κάνει και τη κοσμοθεωρία του (ίσως είναι το μοναδικό κόμμα παγκόσμια που ακόμη ονειρεύεται την ταξική πάλη), είναι το μοναδικό κόμμα που έχει καταθέσει στην Ιστορία, πολιτικές του συλλογικές αποφάσεις, μέσα στις οποίες με θάρρος καταγράφει τους στόχους, τα πολλά του λάθη και την αλήθεια όπως αυτό την αντιλαμβάνεται.

Χιλιάδες επώνυμα και ανώνυμα μέλη του οδηγήθηκαν, άλλα εθελοντικά, άλλα αναγκασμένα, από το Κόμμα, στο θάνατο και στην εξορία, έχοντας την πίστη, έστω και λανθασμένα, για τι δίκαιο του αγώνα τους. Έναν αγώνα που δεν οδήγησε μόνο τους ίδιους στην καταστροφή, αλλά ολόκληρο το ‘Εθνος.

Από την άλλη πλευρά, οι νικητές του Γράμμου και του Βίτσι, έχουν παραδώσει τις δικιές τους θυσίες σε διαχειριστές αλλοτρίων, αναπαύονται αυτάρεσκα στις δάφνες των νεκρών τους, εκείνης της περιόδου, και διαχειρίζονται, σε κάκιστο μάλιστα βαθμό, τις θυσίες τους.
Έφεραν τα πάνω – κάτω, επιτρέποντας στην Αριστερά ναί γίνει η παράταξη της Αντίστασης, και να τους κατηγορεί για συνεργασία με τον κατακτητή ή για μη συμμετοχή στον αντιστασιακό αγώνα.

Επέτρεψαν την ηρωποίηση των καπεταναίων του ΕΑΜ, τη λήθη της ΠΕΑΝ.
Ξεχάστηκαν οι Ριμινίτες και οι Σαμποτέρ.
Όποιος μιλά σήμερα για τον Ψαρρό και τον Ζέρβα, είναι της ‘’αντίδρασης’’ και μοναρχοφασίστας’’.
Ανιστόριτοι και υπερόπτες, ακούν για την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελέυθερης Ελλάδας και για το πατέρα του Σημίτη, που ήταν μέλος της και δεν μιλούν για τον ρόλο του σλαυομακεδόνα Υπουργό της (Ελληνικής υποτίθεται κυβέρνησης), τον γνωστό Πασκάλ Μητρόφσκυ του ΣΝΟΦ ( Σλαυομακεδονικό Εθνικό Απελευθεροτικό Μέτωπο).

Έτσι δεν προδόθηκαν μόνο οι νεκροί των νικημένων αλλά και των νικητών !!!
………………………….

‘’Τιμάμε εδώ, στο προπύργιο του Γράμμου, τα 60χρονα από τη δημιουργία του ΔΣΕ. Υποκλινόμαστε με περηφάνια στον τρίχρονο αγώνα που εξελίχθηκε σε ένα πραγματικό ολοκαύτωμα. Τιμάμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, αυτούς που επέζησαν και συνεχίζουν σήμερα να παλεύουν…’’.

Έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ, στο Κεφαλοχώρι Κόνιτσας (Λυκόρραχη), την Κυριακή 2 Ιούλίου 2006 και συνέχισε…

‘’Ο ΔΣΕ μας εμπνέει. Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι. Ο πόλεμος είτε με τη μορφή της αντίστασης είτε μ' αυτή της εσωτερικής ταξικής ένοπλης σύγκρουσης δεν είναι προκαταβολική επιλογή των κομμουνιστών, των αγωνιστών, των λαών. Επιβάλλεται από τις εγχώριες αστικές δυνάμεις και τους ξένους ιμπεριαλιστές’’.

Και δεν είπε κουβέντα, για τις αποφάσεις της 5ης Ολομέλειας του κόμματός της (30-31 Ιανουαρίου 1949, Γράμμος), που άλλαξε τη θέση του ΚΚΕ, για το Μακεδονικό, που μέχρι τότε ήταν "πλέρια ισοτιμία στις μειονότητες που ζούσαν στην Ελλάδα", με τη θέση για ‘’αυτοδιάθεση των Σλαβομακεδόνων’’.

Και δεν μίλησε για τη ‘’πλατφόρμα’’ του Μάρκου Βαφειάδη, που έδωσε στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, στις 15 Νοεμβρίου του 1948, όταν τον επαναφέρανε από τη Μόσχα που τον είχανε κλείσει σε ψυχιατρείο, για να λογοδοτήσει και που από τότε πρόβλεψε με ακρίβεια το μακελειό που θα συνέβαινε λίγους μήνες μετά τον Αύγουστο του 1949.

‘’Στις 25 Αυγούστου, στις 5.30 το πρωί, ο κυβερνητικός στρατός άρχισε την επίθεση στο Γράμμο. Η αντίσταση των ανταρτών υπήρξε σκληρή και ηρωική, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος. Στις 26 Αυγούστου η IX μεραρχία του κυβερνητικού στρατού υπερκέρασε τη γραμμή άμυνας των ανταρτών και εισχώρησε στα μετόπισθεν κατά μήκος των αλβανικών συνόρων. Ο κίνδυνος πλήρους κυκλώσεως χωρίς έξοδο διαφυγής ήταν πλέον ορατός για το ΔΣΕ. ‘Ετσι, από το μεσημέρι της 28ης Αυγούστου άρχισε η σύμπτυξη των δυνάμεών του προς το κέντρο του μετώπου και η οργάνωση της υποχώρησης προς την Αλβανία. Στις 29 με 30 Αυγούστου έπεσε και το ύψωμα Κάμενικ. Η μάχη του Γράμμου είχε τελειώσει και μαζί της είχε τελειώσει και ο τρίχρονος ηρωικός αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού…’’

διαβάζουμε στο αφιέρωμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ για τον ΔΣΕ (Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας), όπου παραμπέμπει και το λινκ.

Φεύγοντας είχαν αφήσει 922 νεκρούς και 944 αιχμαλώτους.
Δίπλα τους, 243 νεκροί στρατιώτες και 1452 τραυματίες του κυβερνητικού στρατού.

Ένα μικρό τμήμα της πελώριας ανθρωποθυσίας που προσέφερε η ηγεσία του ΚΚΕ, δηλαδή ο Ν. Ζαχαριάδης, αδιαφιλονίκητος ηγέτης του ΚΚΕ για ένα τέταρτο αιώνα, στον βωμό των ξένων συμφερόντων, του Τίτο και του Στάλιν και των ΄΄λαθών΄΄ του.

Από τη πλευρά του ΚΚΕ, για τις απώλειες του ΔΣΕ, δεν υπάρχουν στοιχεία απωλειών.

Από την πλευρά των κυβερνητικών δυνάμεων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Δνσης Ιστορίας Στρατού, για το διάστημα 1946-1949 οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους:

Σκότωθηκαν 54.000 Έλληνες και τραυματίστηκαν 37.557.

Σε όλους αυτούς τους Νεκρούς, το ελάχιστο χρέος κάθε ζωντανού Έλληνα, είναι να τους θυμόμαστε, όχι για να τους καταδικάζουμε, αλλά γιατί η πρόληψη μιας συμφοράς, έχει μεγαλύτερη σημασία από τη καταστολή της.
Η ιστορική γνώση και αλήθεια, μπορεί να αποτρέψει ένα λάθος, ένα λάθος που δεν πρέπει να το ρίχνει ο ένας στον άλλο, αλλά να το αποδέχεται, στο ποσοστό που του αναλογεί.

Αλλά αυτό θέλει λεβεντιά.

Όταν τα όπλα και η βία, όμως, θέρισαν το άνθος του ελληνισμού στις δύο όχθες της εθνικής κοίτης, το δρεπάνι έκοψε και τη ΛΕΒΕΝΤΙΑ, τη πρώτη από τις αρετές του Έλληνα……

Αυτά ως ελάχιστο φόρο τιμής για τους νεκρούς που πολέμησαν και έπεσαν και από τις δύο πλευρές, στον Γράμμο, πριν από 55 χρόνια……


ΥΓ
Θα περιμένω και φέτος να δώ τι θα κάνει το σημερινό επίσημο κράτος, για τις γιορτές στον Γράμμο. Θα πάει όπως πήγε στον Αϊ Στράτη;

‘Η μήπως νομίζουν ότι οι του ‘’μεσαίου και δεξιότερα’’ χώρου, ψηφοφόροι είναι …δεδομένοι..;

ΜΕΡΙΚΑ…. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ

Μετά από 30+ μέρες πολέμου, μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολά, μπορούμε να συνοψίσουμε ορισμένα από τα συμπεράσματα που βγαίνουν στο επιχειρησιακό επίπεδο (στο επίπεδο υλοποίησης των στρατιωτικών επιχειρήσεων και των δύο αντιπάλων).

Τα συμπεράσματα αυτά βγαίνουν από όσα κανείς μπορεί να δει, ακούσει, διαβάσει και ΄πως είναι φυσικό και ανθρώπινο, επιδέχονται κριτικής και διαφοροποιήσεων, όταν και εάν εγκυρότερα στοιχεία θα (αν) έλθουν στην επιφάνεια.

Και βέβαια σαφέστατα και φωναχτά ΔΗΛΩΝΩ ότι το κείμενο αυτό δεν εντάσσεται, ούτε στους ‘’επιλεκτικά ευαίσθητους’’, ούτε στην ‘’ευρωπαϊκή κομμουνιστογενή αριστερά’’, ούτε στους νεοφιλευλεύθερους, ούτε στον Λιακό, ούτε στον Καρατζαφέρη, ούτε στη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.λ.π,κ.λ.π.

Θα έλεγα ότι είναι ΠΕΡΑ και ΠΑΝΩ από κόμματα, κμματίδια, φράξιες και παρακλάδια, απλά ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ….

Έχουμε και λέμε λοιπόν….

Η ΑΦΟΡΜΗ της έναρξης των επιχειρήσεων, γνωστή, η απαγγή 2-3 στρατιωτών του Ισραήλ, από τη Χεζμπολά.
Τα ΑΙΤΙΑ, επίσης γνωστά, η πλήρη καταστροφή της Χεζμπολά, η αποκοπή των οδών ανεφοδιαμού της από τη Συρία και ο εξαναγκασμός της Λιβανέζικής κυβέρνησης, αφού θα καταστρεφόταν η Χεζμπολά, να εξασφαλίσει με δικά της στρατεύματα, τα νότια σύνορα με το Ισραήλ και να αφοπλίσει πλήρως τη Χεζμπολά.

Μάλιστα…. Για να δούμε λοιπόν.

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΙΣΡΑΗΛ.

1. Η στρατιωτική κινητοποίηση των ΕΔ, υπήρξε δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τα αποτελέσματα που επιτεύθηκαν.

Δεν είδαμε ανακοινώσεις καταστροφών σημαντικών στόχων της Χεζμπολά, αλλά ούτε και μεγάλο αριθμό νεκρών μαχητών της (δεν αναφέρομαι στους 1000 αμάχους), και βέβαια το να καταστρέφεις κτήρια και ύποπτους χώρους συγκέντρωσης, που στην ουσία δεν είναι (και αν ήταν κανείς δεν το είπε μέχρι σήμερα), υψηλής στρατηγικής σημασίας, το μόνο που έχεις ως αποτέλεσμα είναι η θλίψη και ο θυμός του κόσμου και εξ αυτών η υποστήριξή τους στη Χεζμπολά.
Το να χρησιμοποιεί κανείς, υψηλού κόστους υλικό και καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, για να καταστρέψει μερικά , μικρής σημασίας οπλικά συστήματα, χωρίς να έχει καταφέρει τη σύληψη υψηλόβαθμών στελεχών, ή τη καταστροφή κύριων οπλικών συστημάτων, στην ουσία αποτελεί αποτυχία, κυρίως της ΠΑ του Ισραήλ, των επιτελών που έκαναν την στοχοποίηση και του συστήματος στρατηγικών πληροφοριών του κράτους.
Επίσης με τέτοιο εξοπλισμό που διαθέτει το Ισραήλ είναι τουλάχιστον δυσνόητες οι τόσο μεγάλες παράπλευρες απώλειες. Τα UAV’s και τα όπλα μεγίστης ακριβείας που έχει, σε σχέση με τον αριθμό των αμάχνω που σκοτώθηκαν, οδηγούν μόνο σε δύο εξηγήσεις, τη μία του ‘’δεν μας ενδιαφέρει πόσους θα σκοτώσουμε’’, και την άλλη του ότι η ΠΑ δεν έκανε καλή οργάνωση και υλοποίηση των χειρουργικών βομβαρδισμών.
Και κανενας δεν μπορεί να αμφισβητίσει ότι οι παράπλευρες απώλειες φέρνουν μεν τον τρόμο, αλλά βραχυ-μεσοπρόθεσμα ενισχύουν και τον θυμό-οργή-θέληση για εκδίκηση.

2. Στον τομέα των επιχειρήσεων του ΣΞ του Ισραήλ.

Από πλευρά πυροβολικού μάχης, βλέπουμε ότι πέραν της καταστροφής κτηρίων και οικοδομικών τετραγώνων, το αποτέλεσμα δεν ήταν και πάλι άλλο από το να δημιουργηθούν πολυάριθμοι πρόσφυγες και να βλάψουν την εικόνα του Ισραήλ στο εξωτερικό (για όσους είχαν αλή εικόνα γι’αυτό).
Είδαμε την ανάπτυξη μιας ολόκληρης Ταξιαρχίας Ειδικών Δυνάμεων να μπαίνεις τον αγώνα, άνδρες ειδικά εκαπιδευμένοι και εξοπλισμένοι να πολεμούν βράδυ και στα μετώπισθεν του εχθρού. Δεν είδαμε όμως να συλαμβάνουν υψηλόβαθμα στελέχη της Χεζμπολά, ούτε να καταστρέφουν υψηλής στρατηγικής αξίας στόχους!
Η προώθηση του Ισραήλ, μέχρι τον ποταμό ΛΙΤΑΝΙ, μέχρι εκεί δηλαδή που θα αναπτυχθεί η ειρηνευτική δύναμη, δεν νομίζω να του δίνει στρατηγικό βάθος, μια που οι μακρά εμβελείας πύραυλοι που διαθέτει η Χεζμπολά, ZELZAL ( 125-260 Χχιλ.) και NAZEAT (100-140 χιλ), μπορούν να χτυπήσουν στόχους των βόρειων περιοχών του, περνόντας πάνω από τα κεφάλια των ανδρών της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ.
Τέλος, ως προς την αποκοπή των δρομολογίων ανεφοδιασμού από τη Συρία, βλέπω να έχουν ολοκληρωθεί οι στόχοι του Ισραήλ, αλλά το ανεφοδιάζεις μια δύναμη που χρησιμοποιεί μεθόδους ανορθόδοξου πολέμου, ανταρτοπόλεμου δηλαδή, που χρησιμοποιεί μικρά αι ευέλικτα οπλικά συστήματα, είναι πολύ εύκολο να γίνει μέσα από μικρά δρομολόγια και διαβάσεις.

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΧΕΖΜΠΟΛΑ.

1. Από καθαράς επιχειρησιακής αξιολόγησης, η οργάνωση της Χεζμπολά, είναι ένας στρατός ανταρτών, εκπαιδευμένων στα Ιρανικά και Συριακά κέντρα εκπαίδευση ανταρτοπολέμου. Και όταν λέμε ανταρτών, μιλάμε για άνδρες που δεν έχουν στολή, στρατόπεδα, που χρησιμοποιεί τακτικές του τύπου μικρές ομάδες των 10-12 ανδρών, καλά εκαπιδευμένων στη διείσδυση και διαφυγή και στο δόγμα του ανορθοδόξου πολέμου ‘’συγκεντρώνομαι στους χώρους απόκρυψης, διεισδύς, καταστρέφω και διαφεύγω επιστρέφοντας όχι στον ίδιο χώρο απόκρυψης αλλά σε άλλο, για να μην εντοπισθώ.
Με αποφάσεις τους η ΕΕ και ο ΟΗΕ, έχουν χαρακτηρίσει τη Χεζμπολά, τρομοκρατική οργάνωση, αλλά μετέχει επίσημα στη κυβέρνηση του Λιβάνου και υποστηρίζεται επίσημα από τη Συρία και το Ιράν, που είναι μέλη του ΟΗΕ……. (πιασ’το αυγό και κούρευτο).

2. Από όσα είδαμε, εκτίμηση είναι ότι έχει αυξηθεί η εκπαίδευση και ως εκ τούτου η αποτελεσματικότητα της χρησιμοποίησης αντιαρματικών πυραύλων. Μάλιστα οι Ισραηλινοί αιφνιδιάστηκαν, όταν ανακαλύψαν ότι χρησιμοποιούσαν Α/Τ βλήματα METIS-M και KORNET. 'Αξιο προσοχής είναι ότι από τη χρήση των Α/Τα πυραύλων, σκότωθηκαν 68 στρατιώτες και καταστράφηκαν περίπου 6-7 άρματα MERKAVA III και IV, που θεωρούνται παγκόσμια ισχυρότατης και εξελιγμένης θωράκισης. Η τακτική όμως που χρησιμοποίησαν οι Α/Τα ομάδες της Χεζμπολά, βολή από μικρή απόσταση και στο πάνω μέρος του πυργίσκου, έφερε (γι’ αυτούς) καλά αποτελέσματα.

3. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, χρησιμοποίησε μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) ABABIL, εξοπλισμένα με 60 λίμπρες εκρηκτικά.

4. Τέλος η μεγαλύτερη έκπληξη από επιχειρησιακής πλευράς, ήταν η προσβολή της Ισραηλινής κορβέττας HANIT, 16 χιλ. ανοικτά των ακτών του Λιβάνου από κατευθυνόμενο βλήμα C-701.

ΣΥΝΟΨΗ

1. Σε αυτόν τον πόλεμο και από τις δύο πλευρές, κυρίως όμως από τη πλευρά της Χεζμπολά, χρησιμοποιήθηκαν νέες τακτικές και οπλικά συστήματα.

2. Από Ισραηλινής πλευρά, διαπιστώθηκε ότι πλέον η Χεζμπολά, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται, στο επιχειρησιακό πεδίο, ως μία τρομοκρατική οργάνωση, αλλά ως μία κανονική τακτική δύναμη.

3. Οι παράπλευρες απώλειες που προκάλεσαν και οι δύο, ήταν δυσανάλογες, ως προς τα αποτελέσματα που επιτεύχηκαν.

4. Ο Λίβανος με τις 47 των εδρών του κοινοβουλίου του να ανήκουν στους Μαρωνίτες Χριστιανούς και τις 47 στους Σιϊτες Μουσουλμάνους (τη Χεζμπολά δηλαδή), παραπάει ξανά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, απέχοντας λίγο από έναν ακόμη εμφύλιο.

5. Οι επιχειρήσεις έχω την αίσθηση ότι δεν θα σταματήσουν, μια που το Ισραήλ δεν πέτυχε τους επιχιερησιακούς του στόχους, δηλαδή δεν νίκησε τη Χεζμπολά. Από την άλλη πλευρά, το ότι αυτή δεν αφοπλίσθηκε από τον αιώνιοα εχθρό, την κάνει στα μάτια των συμπαθούντων, να φαίνεται ή να είναι νικήτρια.

6. Το ερώτημα που μένει α απαντηθεί, είναι τούτο

Μήπως το Ισραήλ απέτυχε στο Επιχειρησιακό επίπεδο, αλλά πέτυχε στο Στρατηγικό;

Γιατί πώς αλλοιώς – εκτός από νίκη του – να εξηγήσει κανείς, το ότι τον αφοπλισμό της Χεζμπολά (την νίκη που επεδίωκε) καλείται να κάνει πράξη η Ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη !!

Μια δύναμη που :

Θα πρέπει πρέπει να έχει τη θέληση να πολεμήσει.

Θα μπεί στο στόχαστρο των επιθέσεων και των ενεδρών της Χεζμπολά.

Όσα τμήματά της δεν θα προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες, θα αντιμετωπίζονται από τη Χεζμπολά ως κατακτητές και στραυροφόροι και όσα από μουσουλμανικές χώρες, ως προδότες….




ΥΓ

Τι κάθομαι και σκέφτομαι ο Μάλαξ !!
Εδώ ό άλλος 30+ μέρες δεν έβγαλε τσιμουδιά για το θέμα κι μας άφησε στην απέξω, ενώ η άλλη πάει εκεί κάτω αφού αλώνισαν όλοι οι ΥΠΕΞ του κόσμου. Όσο για τον ΓΑΠ, τι να πω βρετανικότερος των Βρετανών, με τις αναχωρήσεις του εκ του Ακρωτηρίου…Όχι δεν θα πω τίποτε για την Αλέκα ούτε για τον Αλέκο, μέχρι που να βγούν από τα όνειρά τους και να κατεβασει η μία το σφυροδρέπανο, μη της πέσει στο κεφάλι κι’ο άλλος να βρει εξήγηση πως και ο σύντρ. Παρτσαλίδης πήρε, το 1968, την απόφαση να την κάνει για το καινούριο μαγαζί του εσωτερικού….

ΜΕΡΙΚΑ....ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ

Ακούω (διαβάζω) ότι μπορεί ο ΟΗΕ με την απόφαση 1701 του Σ.Α. του, να είπε ναι στην αποστολή στρατευμάτων στον Λίβανο, αλλά ‘’πρόθυμες’’ χώρες δεν βρίσκονται εύκολα.

Ακούω (διαβάζω), ότι η Ελλάδα προσανατολίζεται σε ''ήπιας μορφής'' συμμετοχή στην ‘’ειρηνευτική δύναμη’’ του ΟΗΕ, των 15.000 ανδρών.

Η Γερμανία το δήλωσε, ότι δε στέλνει, η Ιταλία το ψάχνει, η Γαλλία, θα στείλει καμμιά 200 τώρα, του Μηχανικού, έχει και 200 στη σημερινή δύνμαη του ΟΗΕ που βρίσκεται εκεί… και βλέπουμε…

Το πρόβλημα, ως προς την ‘’προς ανάπτυξη’’ δύναμη, αλλά και της Ελληνικής συμμετοχής, σε αυτή, πρέπει να το δούμε (δουν), μέσα από τους παρακάτω παράγοντες….

Στις 16-8-2006, βγήκε η απόφαση του ΟΗΕ, για τη κατάπαυση του πυρός στο Λίβανο.

Σύμφωνα με αυτήν:

Η Χεζμπολά πρέπει να αφοπλισθεί.
(Αντίθετα αυτή, διακυρήσσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν πρόκειται να το δεχθεί).

Η κυβέρηση του Λιβάνου, δήλωσε ότι δεν πρόκειται να πιέσει τη Χεζμπολά να αφοπλισθεί.
(Πώς να το κάνει άλλωστε όταν ο Πρόεδρος της Βουλής του Λιβάνου και ο Υπουργός Εξωτερικών, είναι Σιϊτες Μουσουλμάνοι (όπως και η Χεζμπολά) και όταν αυτή διαθέτει 2 Υπουργούς και 14 έδρες του κοινοβουλίου).

Το Ισραήλ λέει ότι θα αποσυρθεί, με την προϋπόθεση οι 15.000 άνδρες του ΟΗΕ, να κάνουν αυτό που πρέπει, να αφοπλίσουν δηλαδή τη Χεζμπολά.

Αυτό (για τις δυνάμεις του ΟΗΕ), σημαίνει όμως ΠΟΛΕΜΟ με τη Χεζμπολά!!

Δηλαδή φεύγουν τα Ισραηλινά στρατεύματα και έρχονται οι ΟΗΕδες να πολεμίσουν πλέον το ‘’κράτος εν κράτει’’ που είναι η Χεζμπολά. Συνέχιση των επιχειρήσεων αφοπλισμού της από άλλο ‘’εισβολέα’’ και αλλαγή της μορφής του αγώνα, από τους εκατέρωθεν βομβαρδισμούς, σε μάχες μέσα σε κατοικημένες περιοχές (urban warfare)….

Μέσα σε αυτό το πλέγμα των παραγόντων, όλοι μας είμαστε σκεπτικοί και προβληματισμένοι.

Η θέση που διατυπώνεται για μια φρεγάτα, σε πλήρη επιχειρησιακή διαμόρφωση, και 1 έως δύο αρματαγωγά, μου φαίνεται ως η πιο ισσοροπημένη….

Αρκεί αυτό που ‘’σιγοτραγουδιέται’’ από πολλούς ότι ‘’η κυβέρνηση δεν έχει την πρόθεση να κάνει άλλα βήματα προς την κατεύθυνση που υποδεικνύουν οι ΗΠΑ’’ (ΕΛ.ΤΥΠΟΣ 18-8-2006),

να το εννοούμε, να το εφαρμόσουμε και να μη κάνουμε πίσω όσες πιέσεις και να δεχθούμε… (γιατί θα δεχθούμε)

….τα απλά και αυτονόητα….

Έγραφα στο ποστάλι μου ….ΤΟ ΚΟΜΜΑ …ΤΟ ΧΡΩΜΑ… και Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ... , αλλά και στο ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ’ ΓΑ(Π)(Μ)ΙΟΜΑΣΤΕ !! , ότι αποδείχθηκε και στη πράξη, η αξία της γεοπολιτικής θέσεως της Κύπρου, σε μια εύθραστη περιοχή, όπως είναι αυτή της Μέσης Ανατολής.

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, με τη Γαλλία να πρωτοστατεί στο Σχέδιο Κατάπαυσης των εχθροπραξιών, στο Νότιο Λίβανο, και την απόφαση του ΟΗΕ, να στείλει 15.000 άνδρες για τη υλοποίηση των προβλεπόμενων στο σχέδιο (αφοπλισμός της Χεζμπολά και αποκοπή των δρομολογίων ανεφοδιασμού της από τη Συρία), είναι εύκολη η τεμηρίωση (για μια ακόμη φορά), της Στρατηγικής Θέσης και της Σημασίας της Κύπρου, ως ΠΥΛΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ και ΕΞΟΔΟΥ στη Μέση Ανατολή (..την παλιά ..ή την νέα..).

Βέβαια το παραπάνω συμπέρασμα, το διδάσκεται σχεδόν από το πρώτο καιρό, κάθε ένας που σπουδάζει τη γεοπολιτική επιστήμη και τις διεθνείς σχέσεις, αλλά αποτελεί και ιδιαίτερο αντεικείμενο στα διάφορα σεμινάρια των Σχολών Επιτελών και Εθνικής Άμυνας, όλων των Χωρών (δεν εξαιρώ και την Eλλάδα), που αντιμετωπίζουν σοβαρά την επαγγελματική κατάρτιση των στελεχών των Ενόπλων τους Δυνάμεων και των καίριων Κρατικών μηχανισμών τους.

Άρα προς τι; η συμπερασματκή διαπίστωση, από τα τελευταία γεγονότα;

Να γιατί.

Τώρα (που οι μνήμες είναι ζεστές ακόμη), μπορεί ο καθένας από μας, να επαληθεύσει αλλά και να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για ποιο λόγο συμβαίνουν ή συνέβησαν, ορισμένα πράγματα, στο πρόσφατο παρελθόν.

Εξηγούμαι..

Είχαμε μια τεράστια προσπάθεια ‘’εσωτερικών’’ και ‘’εξωτερικών’’ υποστηρικτών του Σχεδίου ΑΝΑΝ για τη Κύπρο.

Λύσαξαν κάποιοι να πετύχει…..

Έκαναν τις κότες, κάποιοι άλλοι (μη και δυσαρεστήσουν τον their master’s voice), τηρώντας την προσφιλή τους τακτική ‘’βλέποντας και κάνοντας’’ που μας έκανε ρεζίλι σε πολλούς από τους συμμάχους και φίλους…..

Είπαν ΟΧΙ οι Κύπριοι και πέταξαν το σχέδιο στα μούτρα του ΑΝΑΝ…

Δηλαδή απλά και ξεκάθαρα:

Αρνήθηκαν να γίνει το κυπριακό έδαφος των αγγλικών βάσεων, ο εναέριος χώρος πάνω από αυτές και ο θαλάσσιος που τις περιβρέχει, Βρετανικό κράτος εν κράτει. Έδαφος, όπου θα μπορούσαν να σταθμεύουν να εξορμούν στρατεύματα και να ναυλοχούν ναυτικές μονάδες.

Αρνήθηκαν να γίνουν ένα κράτος – παρωδία, υποκείμενο στα κελεύσματα Αγγλίας-ΗΠΑ, που ήθελαν τη Κύπρο ως χώρο Στρατηγικού Βάθους του Ισραήλ, για να μπορούν να παραβάλουν τα Ισραηλινά πλοία και υποβρύχια, όταν the balloon will go up….

Αυτά … τα απλά και αυτονόητα, είναι τα συμπεράσματα (για την εσωτερική μας πολιτική σκηνή), όταν κάποιος προβάλλει τις τότε φωνές και προσπάθειες, στη σημερινή – μετά το πρώτο καταλάγιασμα της σκόνης του Λιβάνου – κατάσταση….

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

2-8-338 π.χ

Ο Φίλιππος, επικεφαλής της Μακεδονικής Φάλαγγος, συντρίβει τους Αθηναίους και Θηβαίους στην πεδιάδα της Χαιρώνειας, σε μια προσπάθεια πανεθνικής ενώσεως όλων των πόλεων-κρατών. Στη μάχη διακρίθηκε ιδιαίτερα ο γιος του Αλέξανδρος, 18 χρονών τότε, που διοικούσε το Ιππικό.

27-8-479 π.χ

ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ

Ο Παυσανίας, επικεφαλής Σπαρτιατικών, Αθηναϊκών και λοιπών ελληνικών δυνάμεων, κατανικά στις Πλαταιές τους Πέρσες, στους οποίους είχαν προσχωρήσει και οι Θηβαίοι, υπό τον Μαρδόνιο. Η καταστροφή των Περσών ήταν πολύ μεγάλη. Σκοτώνεται και ο Μαρδόνιος.

20-8-480 π.χ

ΜΑΧΗ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ

Ο Βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας, με 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς, αμύνεται στα στενά των Θερμοπυλών, αντιμετωπίζοντας τις στρατιές των Περσών υπό τον Ξέρξη. Πέφτει μαζί με όλους τους άνδρες του, ηρωϊκά. Η αυτοθυσία του, οδηγεί τους Έλληνες στις μετέπειτα νικηφόρες μάχες των Πλαταιών και της Σαλαμίνας και αποτελεί από τότε παράδειγμα πίστης και υποταγής στο μεγαλείο της Πατρίδας και της Ελευθερίας.

13-8-490 π.χ

ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.

Ο Μιλτιάδης με 10.000 Αθηναίους και 1.000 Πλαταιείς, κατανικούν στον Μαραθώνα, 55.000 Πέρσες υπό τον Δάτη και Αρταφέρνη. Η Ελληνική νίκη αυτή αποτελεί σύμβολο σε όλο τον κόσμο της νίκης και της ελευθερίας κατά του σκότους και της βαρβαρότητος. Απώλειες σε νεκρούς Πέρσες 6.000, Έλληνες 192.

7-8-626

Οι Βυζαντινοί καταναυμαχούν και διασκορπίζουν τον στόλο των Αβάρων-Σλαύων που πολιορκούσε τη Βασιλεύουσα. Η νίκη αποδόθηκε στην Υπερμάχο Θεοτόκο, στην οποία αφιερώθηκε ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ.

4-8-1865

Με Βασιλικό Διάταγμα καθιερώνεται το ποίημα του Δ.Σολωμού, Ύμνος προς την Ελευθερία, ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος, που μελοποιήθηκε από τον Νικόλαο Χαλκιόπουλο (Μάντζαρο).

21-8-1866

Στο χωριό Ασκύφου των Σφακίων της Κρήτης, η Κρητική Γενική Συνέλευση κηρύσσει την Ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα.

18-8-1904

Αντάρτικο σώμα από 14 άνδρες, υπό τον κρητικό Ευθύμιο Καούδη, εισέρχεται από την ελεύθερη ΄Ελλάδα, στη Δυτική Μακεδονία, στην περιοχή των Κορεστίων στο όρος Βίτσι.

28-8-1904

Ο Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Παύλος Μελάς, μαζί με 30 άνδρες, μπαίνει στην Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, από την Μονή Μερίτσας, κοντά στο χωριό Οξυνεία Καλαμπάκας, για να αρχίσει τον αγώνα κατά των Βουλγάρων Κομιτατζήδων.

15-8-1909

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΟΥΔΙΟΥ.

Επαναστατούν οι Αξιωματικοί μέλη του ‘’ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ’’, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Νικ. Ζορμπά και συγκεντρώνονται στο Γουδί, από όπου απευθύνουν διακήρυξη που ζητούν τη απομάκρυνση του Διαδόχου από τη Διοίκηση του Στρατού και του Ναυτικού, καθώς και εξυγίανση των πολιτικών θεσμών. Καλούν δε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στον οποίον αναθέτουν την εντολή σχηματισμού Πολιτικής Κυβερνήσεως.

6-8-1921

Αρχίζει η διάβαση του νοτίου κλάδου του ποτ. Σαγγαρίου, από τα Α’ και Γ΄Σώματα Στρατού. Στη συνέχεια ο Ελληνικός Στρατός διασχίζει την Αλμυρά ΄Ερημο, όπου άνδρες και μεταγωγικά κτήνη, δοκιμάζονται από την άνυδρη και με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, αυτή περιοχή.

11-8-1921

Αρχίζει η κυρία επίθεση του Ελληνικού Στρατού, ανατολικά του ποτ. Σαγγαρίου. Στη μάχη επιτίθενται κατά της αμυντικής τοποθεσίας του Σαγγαρίου, τα Α΄, Β΄ και Γ΄Σώματα Στρατού.
Στις 14-8-1921, καταλαμβάνεται μετά από σκληρούς αγώνες, η πρώτη αμυνική γραμμή των Τούρκων.

22-8-1921

Η Στρατιά Μικράς Ασίας εισηγείται την επιστροφή της στις θέεις εξορμήσεως, στη γραμμή Δορυλαίου-Αφιόν Καραχισάρ, γιατί, σύμφωνα με την εκτίμησή της, η παραμονή του στρατού στον Σαγγάριο, ήταν επικύνδυνη λόγω δυσκολιών ανεφοδιασμού αλλά και της εποχής των βροχών που επακολουθούσε.

25-8-1921

Η Στρατιά της Μ. Ασίας αφού δεν κατόρθωσε να διασπάσει την αμυντική γραμμή του Σαγγαρίου και να δημιουργήσει συνθήκες προελάσεως προς την Άγκυρα, μεταπίπτει σε κατάσταση άμυνας, περιμένοντας την απόφαση της Κυβερνήσεως επί της εκθέσεως που είχε υποβάλλει στις 22-8-1921.

14-8-1922

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ. ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.

Η κατάληψη από τους Τούρκους ζωτικών εδαφών δυτικά του Αφιόν Καραχισάρ, η αδυναμία αποτελεσματικής επεμβάσεως της εφεδρείας της Ελληνικής Στρατιάς, η αδυναμία (λόγω εδάφους), να συγκεντρωθεί και να υποστηρίξει το πυροβολικό, τον αμυντικό αγώνα της Στρατιάς αλλά και η βαθειά εισχώρηση της Τουρκικής Μεραχίας Ιππικού, στο εσωτερικό της αμυντικής ελληνικής τοποθεσίας, ανάγκασαν τη Στρατιά να αρχίσει γενική σύμπτυξη. Στη ταχεία κατάρρευση του μετώπου συνετέλεσαν ακόμη, κατά πολύ, το χαμηλό ηθικό των ανδρών από τη μακρά απραξία και η επίδραση του επάρατου διχασμού, που είχε επεκταθεί και στις τάξεις του Στρατού.

27-8-1922

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ- ΣΦΑΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΜΥΡΝΗΣ.

Τα τελευταία Ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη τις πρωϊνές ώρες. Στις 1100, τμήμα από 400 ατάκτους ιππείς υπό τον Κιορ Μπεχλιβάν εισέρχεται στη πόλη και το βράδυ εισέρχεται ισχυρό τμήμα τούρκικου πεζικού. Αρχίζουν οι διωγμοί και σφαγές Ελλήνων και Αρμενίων. Κατακρεουργείται και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. (Διάβασε εδώ το γράμμα που έστειλε στον Ελ. Βενίζέλο ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος)

15-8-1940

Υποβρύχιο της φασιστικής Ιταλίας, τορπιλίζει στο λιμάνι της Τήνου το εύδρομο ΕΛΛΗ, που βρισκόταν εκεί για τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

17-8-1944

Δυνάμεις του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων και του 16ου Συντάγματος Πεζικού του ΕΔΕΣ, υπό τη διοίκηση του Συνταγματάρχη Βασ. Καμάρα, επιτίθενται εναντίον Γερμανών που είχαν οχυρωθεί στο χωριό Μενίνα. Μετά από διήμερο αγώνα τους εξουδετέρωσαν.

15-8-1949

Έληξε η μάχη στο Βίτσι με πλήρη νίκη του Ελληνικού τακτικού Στρατού επί των δυνάμεων του ΕΛΑΣ (η άποψη του ΚΚΕ εδώ). 'Ηταν από τα πρώτα αποτελέσματα ενός καλά σχεδιασμένου σχεδίου επιχειρήσεων το Σχέδιο Επιχειρήσεων ''ΠΥΡΣΟΣ''



29-8-1949

Έληξαν οι από 24-8-1949 επιχειρήσεις στον Γράμμο, με πλήρη νίκη του Ελληνικού τακτικού Στρατού επί των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Η μάχη αυτή σηματοδοτεί και το τέλος του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου που τόσα δεινά έφερε στη νεότερη Ελλάδα (η άποψη του ΚΚΕ, εδώ και εδώ).

14-8-1974

Η Τουρκία με βάση προσχεδιασμένη επιχείρηση, εφαρμόζει το Σχέδιο ΑΤΤΙΛΑΣ-2 και καταλαμβάνει σύντομα το 40% περίπου του εδάφους της νήσου.

ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ’ ΓΑ(Π)(Μ)ΙΟΜΑΣΤΕ !!

διαλέχτε.εεε..εεε !!

Στο ποστάλι μου ….ΤΟ ΚΟΜΜΑ …ΤΟ ΧΡΩΜΑ… και Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ...,
κατέλειγα σε ορισμένα συμπεράσματα, αναφορικά με το τι κάνουμε εμείς (το Ελληνικό Κράτος ντε!) για τα τεκμαινόμενα στη γειτονιά μας (το Λίβανο και γενικότερα τη Μ.Ανατολή).

Σε ένα από αυτά, στο 3ο , σημείωνα….

‘’ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3

Αποδείχθηκε και στη πράξη, η αξία της γεοπολιτικής θέσεως της Κύπρου, σε μια εύθραστη περιοχή.

Αποδείχθηκε ότι όσοι λέγαν, στις γεο-στρατιωτικές αναλύσεις ότι η Κύπρος, θα μπορούσε πάντα να παίξει το ρόλο της νήσου – βατήρα, σε όποιον μελλοντικό πόλεμο στην περιοχή, είχαν ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ.

Αποδείχθηκε στη πράξη, γιατί οι Βρετανοί ήταν θερμοί υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν. Του σχεδίου που θα ευνούχιζε την εθνική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα την κρατούσε προτεκτοράτο τους, σε καθεστώς ημι-περιορισμένης κυριαρχίας, για να μην είναι αυτή που θα συνέβαλε στο όποιο evacuation plan, αλλά οι βάσεις τους στο νησί. (το επισημοποίησε και ο ΓΑΠ !!)

Αποδείχθηκε στη πράξη, ότι η δημιουργία του αεροδρομίου στη Πάφο (το Ανδρέας Παπανδρέου), ως απαραίτητη προϋπόθεση υλοποίησης του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, ήταν μια σοφή κίνηση, (μιλώ πάντα από την επαγγελματική πλευρά του θέματος και όχι μικροκομματικά).(εκεί πήγε ο Γάλλος Πρωθυπουργός, ο Καναδός ομόλογός του, ο Βέλγος Υπουργός Άμυνας, ο υφυπουργός των ΗΠΑ).’’

Χθές και τρέχουν οι Κουμπάροι μας, να μειώσουν τη νευραλγική θέση του νησιού.

….και παράλληλα κάνουν και τον αντιπερισπασμό τους, Αξιώνοντας Τούρκο Διοικητή στο Νατοϊκό Στρατηγείο στη Λάρισσα !!

Και μεις ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ για τη ταμπακιέρα !!

Άλλα λόγια να’γα(π)(μ)ιόμαστε……

(διαλέεχτεεε)

…..με την εκκαθάριση εκσυγχρονιστών στο ΠΑΣΟΚ !!

…..με το αν θα πάρουν ή όχι ‘’αξιώματα’’ οι αντάρτες της ΝΔ !!

ΟΛΑ ΤΑ’ΧΕ Η ΜΑΡΙΩΡΗ….. Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΙΠΕ!! (reloaded)

Στο ποστάλι μου, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΑΙΔΩΝ, ο αγαπητός ΚΡΑΤΥΛΟΣ, με οδήγησε και σε άλλα ''μονοπάτια'' του ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΠΕΖΕΤΑΙ, στο τομέα των εκπαιδευτικών βιβλίων, της ''ωραίας'' χώρας μας, δίνοντας μου ένα λίνκ για Τα νεοταξικά βιβλία Ιστορίας του δημοτικού, του Νατσιού Δημητρίου που αναλύει σχολιάζοντας ό,τι περιέχει το νέο βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού, το οποίο αναφέρεται στην νεότερη ελληνική ιστορία. (Άλωση της Πόλης, έως τις μέρες μας).

Το βιβλίο γράφτηκε υπό την εποπτεία της κ. Μαρίας Ρεπούση, καθηγήτρια Ιστορίας στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Σε συνέντευξή της στα ΝΕΑ (1/10/05), δήλωσε πως :

‘’στοχεύει σε μια παιδεία «ανοιχτή» στον σύγχρονο κόσμο’’

(ο ανικανοποίητος καημός των εκσυγχρονιστών)

Στη νέα, αυτή ιστορία (όπως αναλύει ο κ.Δ Νατσιός):

το Κρυφό Σχολειό αγνοείται !
η προσφορά της Εκκλησίας περιορίζεται σε μια στεγνή αναφορά στον Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος αναγράφεται χωρίς το επίθετο ΄Αγιος !

Στα πλαίσια της τουρκοελληνικής φιλίας:

Η νεοταξική ιστορία, αφαιρεί από την ύλη ό,τι διχάζει τους δύο λαούς !

(Βαπτίζουμε τα μεγαλειώδη ιστορικά συμβάντα «εθνικά στερεότυπα» και ξεμπερδεύουμε. Είμαστε προοδευτικοί. Τελεία και παύλα).

Στο βιβλίο:

Κυριαρχεί η αντίληψη πως η Επανάσταση οφείλεται στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό. Χάρις στον Κοραή και τους λογίους φτάσαμε στην Ανεξαρτησία !

(Ούτε λίγο ούτε πολύ μας έσωσε ο Κοραής με τις επιστολές που έστελνε από το Παρίσι. Μας απελευθέρωσε δηλαδή, το μελάνι κι όχι το αίμα των Νεομαρτύρων, των κλεφταρματολών και των άλλων ανυπότακτων Ελλήνων).

Απουσιάζει προκλητικότατα ιδιαίτερο κεφάλαιο για τον Μακεδονικό Αγώνα !

(Αυτή η εσκεμμένη αφαίρεση καθίσταται περισσότερο ύποπτη, όταν γίνεται σε μια περίοδο που η αμφισβήτηση του εθνικού μας ονόματος είναι εντονότατη από τους Σκοπιανούς. Μια μικρή αναφορά, ως ανθυποκεφάλαιο που γίνεται στο Μακεδονικό Ζήτημα, αφήνει αναπάντητο το ερώτημα σε ποιόν ανήκει η Μακεδονία. Δίνεται έμφαση στην πολυπολιτισμικότητα της Μακεδονίας αυτής της εποχής, η ελληνικότητά της, αντί να διατρανωθεί, υποσημειώνεται).

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ιστορούνται κι αυτοί τηλεγραφικά, κομψά, ανώδυνα, σχεδόν με ντροπή !

( Χύθηκε αίμα, μην ταράσσουμε τους μαθητές με «βαρβαρικές» αφηγήσεις, όπως είναι οι απελευθερωτικοί πόλεμοι).

Ένας άλλος anonymous, μ’έστειλε σε αυτό το λινκ , όπου διάβασα την εισήγηση της κυρίας Νίνας Γκατζούλη, Αντιπροέδρου της Παμμακεδονικής Αμερικής, που έκανε στο Παμμακεδονικό Συνέδριο που έγινε στο Βελλίδειο Ίδρυμα, στη Θεσσαλονίκη, στις 5-6-2006.

Τα κύρια θέματα της εισήγησής της ήταν, η αγωνία, των εκτός Ελλάδος Μακεδόνων, για την ανάγκη δημιουργίας, μέσω του επίσημου Κράτους, ισχυρού Ελληνικού λόμπυ στην Αμερική, στα πρότυπα της Τουρκίας και της ΠΓΔΜ και ο ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργάνωσεων (ΜΚΟ), που - όπως αναφέρει – σε μερικές περιπτώσεις άνθρωποι και φορείς, εκουσίως ή ακουσίως -λόγω μη επαρκούς ενημέρωσης- έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης του σκοπιανού αναθεωρητισμού.

Είπε πολλά και θλιβερά για την απραξεία μας όπως και για το ρόλο του ΕΛΙΑΜΕΠ, και του ΚΕΜΟ, και κατέληγε:

‘’Γνωρίζετε αγαπητοί μου συμπατριώτες ότι το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλίωσης στην Νοτιοανατολική Ευρώπη εδρεύει εδώ στη Θεσσαλονίκη? Αυτή τη στιγμή Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Richard Shifter η δε ΜΚΟ ανέλαβε την έκδοση τεσσάρων βιβλίων Κοινής Ιστορίας των Βαλκανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.

Το περιεχόμενο των προαναφερθέντων βιβλίων, τα οποία θα επιφέρουν "ισορροπία","αντικειμενικότητα" και "συμφιλίωση" στα Βαλκάνια, θεωρία συζητήσιμη, δεδομένου ότι προωθούν λανθασμένες απόψεις και ερμηνείες. Αμφισβητούν δε ανοιχτά την ελληνική εθνοπολιτιστική διάσταση και ιστορική συνέχεια της Μακεδονίας και προπαγανδίζουν την ύπαρξη ξεχωριστής δήθεν, μακεδονικής εθνικής οντότητας.’’

‘Όλα τα παράνω τα διάβαζα, τα ξαναδιάβαζα, τα γυρνούσα από δω και από κει….
μέχρι σήμερα που έδεσε το γλυκό με το κερασάκι,

‘’Διδασκαλία της Τούρκικης Γλώσσας, σε Ελληνικά Σχολεία’’

«Η απόφαση αυτή ανταποκρίνεται στην αρχή της πολυγλωσσίας, η οποία σε μια εποχή πολυπολιτισμικότητας αποτελεί προτεραιότητα όλων των εκπαιδευτικών συστημάτων στην Ευρώπη»

Είπε η κυρία Υπουργός του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων!

Έτσι πρέπει να γίνει, γιατί πρέπει να ξεχάσουμε την ιδιαιτερότητα του να είσαι ‘Ελληνας και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Γιατί πρέπει…

Να απομακρυνθεί ο νέος από τον εθνοκεντρισμό, που ποινικοποιείται και ταυτίζεται σχεδόν με τον τσαρλατανικό εθνικισμό.

Να διαγραφούν τα καθαρά στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα, όπου λάμπουν η αυτοθυσία και ο ηρωισμός των αγωνιστών του Έθνους.

Να αποκαθηλωθούν οι ηρωισμοί και να προβληθούν τα πλέον ασήμαντα επεισόδια των Αγώνων του Έθνους, για να υπονομευθεί η αίσθηση της εθνικής ενότητος.

Να υπερισχύσει ο ‘’εκσυγχρονισμός’’, η ‘’προοδευτικότητα’’, η ‘’πολυπολιτισμικότητα’’.

Γιατί πρέπει να προετοιμασθεί από τώρα η επόμενη γενιά, να δεχθεί αυτά που έρχονται….


Γιατί όπως έγραψε και ο Μ.Κούντερα….

«Για να εξαφανίσει κανείς ένα έθνος του αφαιρεί πρώτα την μνήμη. Καταστρέφει τα βιβλία του, την παιδεία του, την ιστορία του. Και κάποιος του γράφει άλλα βιβλία, του μεταφυτεύει άλλη παιδεία και επινοεί άλλη ιστορία. Κατόπιν το έθνος αρχίζει σιγά σιγά να ξεχνάει ποιο είναι και ποιο ήταν».

ΥΓ1

Περισσότερα για το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλίωσης στην Νοτιανοτολική Ευρώπη, εδώ, με πολλές ευχαριστίες στον hermes, που μου το σημείωσε.

ΥΓ2

'Οχι δεν πήγα διακοπές.

Είμαι καντέμης, φαίνεται.

Πέρισυ ο ΗΛΙΟΣ, φέτος ο ......., τη κάτσαμε τη βάρκα!!

Αλλά που θα πάει, ο Σεπτέμβρης έρχεται....