Κυριακή 19 Μαρτίου 2006

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Yaşar BÜYÜKANIT




Στο ποστάλι μου ΟΣΚΕΛΤΙΝ ΑΦΕΝΤΗ ….. ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ, στις 7 Ιανουαρίου 2006, έγραφα μεταξύ άλλων και τα εξής:

‘’….Ο αληθινός αρχηγός του Τουρκικού Κράτους, δεν είναι ο εκάστοτε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ο εκάστοτε Αρχηγός των ΤΕΔ ‘’.

Βέβαια, είχε προηγηθεί, στις 9 Νοεμβρίου 2005, η βομβιστική επίθεση εναντίον βιβλιοπωλείου, στη πόλη του Σεμτινλί, που το είχε ένας Κούρδος, πρώην μέλος του ΡΚΚ.

Το πώς αντιλαμβάνεται ο Κεμαλισμός - κάποιοι τον λένε ‘’βαθύ κράτος’’ εγώ τον λέω ΚΡΑΤΟΣ – τη νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, φαίνεται από τις πληροφορίες που βγαίνουν στο φως, όπως αυτή στο ΕΘΝΟΣ που μιλάει για τις καταγελίες της ΧΟΥΡΙΕΤ για τη προπαγάνδα που γίνεται στους στρατιώτες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ και κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Αντεπίθεση τώρα του ΚΡΑΤΟΥΣ. Διώκουν τον εισαγγελέα που κατηγόρησε τον Αρχηγό του Στρατού Ξηράς Στρατηγό Γιασάρ Mπουγιούκανιτ. Πλήρες και κατατοπιστικό το άρθρο του Γιάννη Παπαδάτου.

Συμπέρασμα:

Αχνοφαίνεται η σύγκρουση του Στρατοκρατούμενου κράτους με τους Ισλαμιστές που το κυβερνούν.

Ξαναζεί το Τουρκικό Στρατιωτικό κατεστημένο, εποχές του 1996, που τελικά βγήκε νικητής, με ηττημένη την Τσιλέρ.

Οι εικόνες του ΚΕΜΑΛ, έχω την αίσθηση ότι θα αργήσουν να κατέβουν από τους τοίχους όλων των κυβερνητικών και δημόσιων γραφείων (αν και μέσα μου πιστεύω ότι δεν θα βγούν ποτέ)….

4 Comments:

At Κυριακή, Μαρτίου 19, 2006 9:17:00 μ.μ., Blogger des said...

Εκείνοι έχουνε κάδρα του Κεμαλ, στις δημόσιες υπηρεσίες, είπες. Εμείς το εκάστοτε 'αφεντικό'. Κι'ας μη φαίνεται ,καμια φορά.
Ας βρεί κι'αυτή η χώρα ποιός τη σουλούπωσε κι'ας τον κάνει κάδρο. Να κρεμάει ο καθένας τον δικό του.

Καμια φορά είναι χρήσιμο και αποτελεσματικό να ξέρεις ποιός -με όνομα και επώνυμο- κάνει τελικά κουμάντο.

Είναι πάλι καλό, κάθε εθνικός σχεδιασμός να είναι ενιαίος και με συγκεκριμένους στόχους, πέρα και μακριά απο τις απαραίτητες πολιτικοδιπλωματικές κλπ σβούρες.
Εμεις απαλλαγήκαμε απο τις κομπλεξοειδείς μας σβούρες στο πολύ πρόσφατο παρελθόν μας.

Το δικό μας Βαθυκράτος (με Β καφαλαίο) τι μας ταίζει τόσα χρόνια, φίλε; Βαθυκράτος υπάρχει παντού, το θέμα είναι ποιά εικόνα -του κάθε κράτους- επιλέγουν, τους βολευει να βγάζουν προς τα εξω τα υπόλοιπα.

ποιό κατεστημένο..το 96, επικράτησαν οι πιο ψύχραιμοι και οι ισορροπιστές , λέω, νομίζω. φοβούμενη οτι σε άλλη περίπτωση θα'χαμε δεί τα χειρότερα.

και σε μας το ίδιο συνέβει..λέω..

 
At Πέμπτη, Μαρτίου 23, 2006 9:05:00 μ.μ., Blogger ΠΗΓΑΣΟΣ said...

Αγαπητή μου i-adespoti
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα που ου κρύβεται στο δικό τους κράτος. Ο ΄΄πόλεμος΄΄ ανάμεσα, στους πολιτικούς τους και στους Στρατηγούς τους.Τους πολιτικούς που ο καθένας για τον δικό του λόγο θέλει να βάλει την γείτονα από την αμορφωσιά και την φτώχια, βάζοντας την Τουρκία στην ΕΕ (αλλά όπως και μεις ίσως το μετανοιώσουν) και από την άλλη τούς Στρατηγούς, που δεν μπορούν να εννοήσουν ότι ...κάποτε θα πρέπει να πάψουν να αισθάνονται ... ως οι Σωτήρες του τουρκικού έθνους, αλλά δεν το μπορούν γιατί διατηρούν για τον εαυτό τους, το αλάνθανστο του πατρός (Κεμάλ)και εκείε΄ναι το πρόβλημα για το οποίο γράφω στο μπλογκάκι μου.
Τώρα για το ότι πρέπει και μεις να βρούμε κάτι να κρεμάσουμε, συμφωνώ με τις διαπιστώσεις που γράφεις, πιστεύω όμως, ότι δεν θα το βρούμε. Συμφωνώ ΠΛΗΡΩΣ ότι ΄΄κάθε εθνικός σχεδιασμός είναι καλό να είναι ενιαίος και με συγκεκριμμένους στόχους, πέρα και μακριά από τις (απαραίτητες) πολιτικοδιπλωματικές κ.λ.π σβούρες΄΄, όπως μου γράφεις, αλλά ΦΟΒΑΜΑΙ ότι δεν έχουμε και δεν θα έχουμε τόσο έξυπνους ΄΄Ταγούς΄΄ που να θέλουν να εφαρμόσουν τα αυτονόητα.
Γι' αυτό γράφω, για να μη σκάσω...

 
At Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 12:27:00 π.μ., Blogger des said...

Τώρα μιλάς σωστά. Τη χώρα κι'αυτή.. (για την γείτονα λέω). Μια χώρα με τεράστια δύναμη και δυναμικό, που καθώς φαίνεται δεν εχει καταλάβει και συνεχίζει να δρά σπασμωδικά και ακατανόητα σε πολλά επίπεδα με αποκορύφωμα το διπλωματικό, κάτι που φοβούμαι οτι δεν αποτελεί μονον πολιτική αποπροσανατολισμού, αλλά βαθιά ανασφάλεια. Κάνοντας και προκαλόντας τους υπόλοιπούς να της συμπεριφέρονται σαν σε ενα κακομαθημένο παιδί που όταν δεν του κάνουν τα χατήρια κατεβάζει τα μούτρα του και αρχίζει τα σπαστικά. Δεν είναι και πολύ προς τιμήν της αυτό το στυλάκι, αλλά αποδεικνύεται αποτελεσματικό.
Εμείς τι (δεν) κάνουμε...εμείς και τα κόμπλεξ μας.

 
At Σάββατο, Μαρτίου 25, 2006 12:53:00 π.μ., Blogger ΠΗΓΑΣΟΣ said...

Μια συνοπτιή εικόνα της, μπορούμε (ίσως) να πάρουμε στη σελίδα http://www.eliamep.gr/eliamep/files/op0107.PDF
Όσο για το ερώτημά σου αγαπητή i-adespoti, ‘’ Εμείς τι (δεν) κάνουμε...εμείς και τα κόμπλεξ μας’’, θα πώ μόνο ότι αν, λέω αν, είχαμε επιλέξει στο παρελθόν να εφαρμόσουμε, την φαναριώτικη πολιτική, αυτή που έλεγε να αγκαλιάσουμε από … αγάπη (sic) την Τουρκία τόσο σφικτά, ώστε απ’το σφικταγκάλιασμα, να την ‘’πνίξουμε, ίσως σήμερα τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά. Δυστυχώς όμως αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον Διαφωτισμό της τότε Δύσης και αυτά πληρώνουμε σήμερα (λέω εγώ τώρα).

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home