ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΝ

Στο ημερολόγιό μου στις 17-Οκτωβρίου 2005 (http://pigasos.blogspot.com/2005/09/blog-post_28.html), στο τέλος των σκέψεών μου, για το σήμερα και το αύριο του του Μακεδονικού Ζητήματος, σημείωνα κάποιες σημαδιακές ημερομηνίες που πρέπει να προσέξουμε και να δούμε τι θα κάνουν οι πρωταγωνιστές, ντόποιοι και ξένοι.

Σημείωνα λοιπόν και, συμπληρώνω σήμερα για όσα έγιναν……

ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ 16-10-2005 ΚΑΙ ΜΕΤΑ


Το τι θα πει ο κ Κ.Καραμανλής στις 28-10-2005, στον επίσημο εορτασμό της επετείου, στην Θεσσαλονίκη.

Εξέλιξη:
…………………………….

Το τι θα πει ο κ Κ.Καραμανλής στις 31-10-2005, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, για την εξωτερική πολιτική (ας σημειωθεί ότι το ζήτησε ο ίδιος).

Εξέλιξη:

Στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, είπε ότι, ΄΄η χώρα μας ζητάει αμοιβαία αποδεκτή λύση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων΄΄ και ότι ‘’ Ενταξιακή πορεία προς την ΕΕ για τα Σκόπια σημαίνει είτε αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος, είτε ένταξη με την ονομασία FYROM΄΄.

Περιμένουμε να δούμε.


Το εάν η Ελλάδα θα εφαρμόσει στη πράξη αυτά που πρόσφατα ο κ.Κ.Καραμανλής διακήρυξε ότι δηλαδή, η Ελλάδα θα εμποδίσει κράτος με το όνομα ΄΄Μακεδονία΄΄ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά και να τεθεί σε τροχιά ένταξης στην Ε.Ε.

Εξέλιξη:

Τώρα πώς όλα τα παραπάνω, θα γίνουν πράξη, είναι ένα sudoku, για δυνατούς λύτες, μια και που τόσα κράτη, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, την έχουν αναγνωρίσει με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Δύσκολά τα πράγματα και άγνωστες ΄΄αι βουλαί των ΗΠΑ΄΄, αλλά ας περιμένουμε, για να δούμε.

Και βέβαια για να έχουμε και κάτι να γράφουμε και εμείς στο ημερολόγιό μας!

ΟΧΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ!

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ …… RELOADED !!

Πάνω που νομίσα (με), ότι μέσα από ΄΄βαθειά΄΄ περισυλλογή και διακριτικές κινήσεις των αρμοδίων και συναρμοδίων υπουργείων, θα είχαμε κάτι στα χέρια μας για τούτο το πρόβλημα, που κληρονομήσαμε, όλοι μας, την FYROM, να΄σου και η ανακοίνωση της ημέρας !!

΄΄…. Είναι καιρός να λέμε τα Σκόπια, Μακεδονία. Όλα τα υπόλοιπα και η επιμονή της Ελλάδας σε άλλη ονομασία είναι μπούρδες…΄΄

Τάδε έφει ο κ. Νίκος Γεωργιάδης, Βουλευτής της ΝΔ, στην Κέρκυρα.

Ε! να μη δώσω δίκιο στον κ.Ψωμιάδη που είπε στη ΝΕΤ:

΄΄…. Δεν ξέρω αν ανήκει στη ΝΔ ή στον στενό κύκλο της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του κ. Σημίτη; Δεν ξέρω. Έχω μπερδευθεί. Όλα τα κόμματα κάνουν προσπάθειες για το Μακεδονικό αλλά δεν καταλαβαίνω που ανήκει αυτός…΄΄

Δηλαδή μετά τους ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ, το ΠΟΥΣ ΤΙΣ, και το ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ

μας προέκυψαν και οι ΜΠΟΥΡΔΕΣ !!

Λέω τώρα, εγώ ο έλληνας, ο πονηρός, ο τα πάντα σαρκάζων και αυτοσαρκαζόμενος, αυτός που πάντα γέμιζε την καρδάρα και μετά την κλώτσαγε, ο αριστεροδεξιοβασιλοχουντικοεκσυγχρονιστικοπροοδευτικοσυντηρητικός ΄΄παιοπέκτης΄΄ :

ΡΕ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ Ο ΓΙΑΛΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ ΣΤΡΑΒΑ ΕΜΕΙΣ ;

(ειλικρινά έχω τούτο το ερώτημα ). ( κι΄ας με συγχωρέσει ο EVRIS, που περιμένω να με ΄΄κράξει΄΄ πάλι).

CONTESTED TERRITORIES

(Σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει ΄΄διαφιλονικούμενες περιοχές΄΄)

Ο κ. Τσαρλς Ρις, είναι ο καινούργιος πρέσβης των ΗΠΑ, στην Ελλάδα.
Γύρω στον Μάϊο 2005, αν θυμάμαι καλά, τον κάλεσε το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων (iaa.gr), να κάνει μια εισήγηση σε σεμινάριο που οργάνωνε το ΙΑΑ, με θέμα ΄΄Σχέσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Σε μία από τις πολλές ερωτήσεις που απάντησε, σε ότι έχει σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είπε ότι ΄΄τα συμφέροντα που έχουν επενδυθεί (invested interest) και στους δύο στρατούς, της Ελλάδος και της Τουρκίας, συντηρούν την κρίση πάνω σε διαφιλονικούμενες περιοχές (contested territories)’’ !!

Σκέφτομαι εγώ τώρα, τι λέει ο έμπορος;

Φαντάσου και να μην αγοράζαμε και από το δικό του σούπερ μάρκετ συνέχεια και μείς και οι ΄΄κουμπάροι΄΄ δηλαδή τί θα έλεγε!!

Είναι λοιπόν contested territories, τα ΙΜΙΑ!

Είναι λοιπόν contested territories, η αιτία πολέμου (casus belli), που στις 25 Οκτωβρίου 2005, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, της Τουρκίας, διατήρησε στο νέο τουρκικό αμυντικό δόγμα !

Είναι λοιπόν contested territories, η αμφισβήτηση, του τίτλου, της νομικής υπόστασης, του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Οικουμενικού Πατριάρχου, όπως – στην 9η συνάντηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Πόλη, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου – διακήρυξε ο αντιπρόεδρος του κυβερνόντος, την Τουρκία, κόμματος Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης κος Σαμπάν Ντισλί !

(ας έχουμε κατά νου, ότι ο τίτλος ΄΄Οικουμενικός΄,΄ φέρεται από τον εκάστοτε Πατριάρχη από τον 6ο μ.χ αιώνα).

Είναι λοιπόν contested territories, η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και η παροχή αδείας από την τουρκική πλευρά, για την επαναλειτουργία της, όταν μάλιστα έχει δεσμευθεί γι΄αυτό και ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ!

Από την άλλη, ο κουμπάρος, φαγώθηκε να πάει επίσκεψη, μας το΄κρυβε τόσο καιρό και χθές, μας είπε ΄΄λέω να πάω κατά τα τέλη Νοεμβρίου 2005΄΄.

Τι τη θέλεις βρε κουμπάρε την επίσκεψη;

Να πείτε τι;

Αφού ξέρεις ότι ο κουμπάρος σου, δεν μπορεί να πεί (ίσως και να μη θέλει), κάτι διαφορετικό από αυτά που είπε το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.

Τι, θα του πεις, για το casus belli ; Δεν το νομίζω !

Δε κάθεσαι εδώ να δούμε τι θα κάνουμε με τα άλλα θέματα (Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ, Αλβανία – που θέλει πίσω την ΄΄Τσαμουριά της΄΄ - για τις ΄΄ΜΠΟΥΡΔΕΣ’’),

Γαμώτο μου!!

Αλλά αν τελικά πάς, (ποιος είμαι εγώ για να μ΄ακούσεις),

Πρόσεχε κουμπάρε! Τον κουμπάρο.

Κλείνω - για να μην τσατιστώ περισσότερο - με τις ΄΄εικασίες΄΄ του καθηγητού κ. Ι.Μ.Κονιδάρη (Καθημερινή 24-10-2005)

΄΄…. Φοβούμαι να εικάσω ότι, απέναντι σε αυτή την πολιτική, η χώρα μας δεν έχει μια συγκροτημένη και διακομματικά συμφωνημένη εθνική πολιτική να αντιτάξει΄΄.

ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ κύριε ΚΑΘΗΓΗΤΑ, ειδικά, μετά και τον τελευταίο ΄΄τσαμπουκά΄΄ των γκρίζων λύκων στο Φανάρι.

28 ΟΚΤ 1940 – 28 ΟΚΤ 2005

65 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…..


Δεν με νοιάζει αν το ΟΧΙ το είπε ο δικτάτορας Μεταξάς ή ο Λαός ή και οι δυό μαζί.

Δεν με νοιάζει αν ΄΄είμασταν΄΄ γερμανόφιλοι αλλά αναγκαστήκαμε να πολεμήσουμε τους Ιταλούς.

Δεν με νοιάζει, όσα λέγονται, για το αν είμασταν ετοιμοπόλεμοι ή όχι.

Δεν με νοιάζουν οι ιστορικές ανακρίβειες, για την ΄΄οπισθοχώρηση΄΄ που έκανε ο Στρατός μας πάνω στα δοξασμένα βουνά της Πίνδου, κατά την πρώτη επίθεση των Ιταλών.

Με νοιάζει ότι όλα δείχναν ότι πάμε για πόλεμο και το καθεστώς του δικτάτορα, το είχε εντοπίσει, το είχε εκτιμήσει σωστά και είχε έγκαιρα κάνει τις απαραίτητες ενέργειες, να αποφύγει, όσο ήταν δυνατόν, ένα πόλεμο, αλλά αν δεν μπορούσε, να τον διεξαγάγει με αριστοτεχνικό τρόπο και σύστημα.

Με νοιάζει που κανένας, από τους καθημερινούς, σήμερα, διαμορφοτές της κοινής γνώμης, δεν λέει (αν το ξέρει), ότι :

Οι Ιταλοί στρατιώτες, στην Ρόδο, πριν τον πόλεμο, στις παρελάσεις, τραγουδούσαν ένα εμβατήριο με επωδό

‘’………. Sbrcheremo al Piréo
e conquisteremo touto l’Egeo’’

Ένας Ιταλός Ταγματάρχης, τον Απρίλιο του 1939, σε γεύμα με Αλβανούς προκρίτους, τους είπε ότι η Αλβανία, όπως το Πεδεμόντιο, 100 χρόνια πριν, προώρεισται να μεγαλώσει, εννοώντας τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, αλλά και την Νότια Ήπειρο.

Ο Έλληνας πρόξενος στην Κορυτσά, τον Αύγουστο του 1939, τηλεγραφούσε ότι στην υποδοχή που οργάνωσαν οι Αλβανοί στον Τσιάνο, είχαν υψώσει συνθήματα με επιγραφές, ΄΄Κόσσοβο΄΄ και ΄΄Τσαμουρία΄΄.

Στις 6 Αυγούστου 1939, ιταλικό αεροπλάνο, βομβάρδισε με 6 βόμβες την ελληνική ακταιωρό Α6, κοντά στην νησίδα Λαγούσες, μεταξύ Σαλαμίνας και Αίγινας.

Στην ιταλική εφημερίδα ΄΄Πίκολο΄΄ σε εκτενές άρθρο της, αναλυόταν οι ιστορικοί, κατά την ιταλική εκδοχή, λόγοι, που επέτρεπα στον βασιλιά της Ιταλίας, να φέρει τον τίτλο ΄΄βασιλεύς της Κύπρου και των Ιεροσολύμων΄΄.

Στην επιθεώρηση ΄΄Κατάκτηση της Αυτοκρατορίας΄΄, δημοσιεύθηκε χάρτης της Ιταλικής Αυτοκρατορίας, που περιελάμβανε την Κέρκυρα, την Κρήτη και την Κύπρο.

Στις 14 Αυγούστου 1940, που τορπιλλίσθηκε η αγκυροβολημένη στο λιμάνι της Τήνου πολεμικό πλοίο ΄΄Έλλη΄΄, ταυτόχρονα δύο ιταλικά πολεμικά αεροσκάφη βομβάρδισαν, χωρίς επιτυχία, το επιβατηγό ΄΄Φρίντον΄΄.

Μπορεί κανείς πολλά να καταμαρτυρήσει στον Μεταξά, αλλά (για την ιστορική αλήθεια), πρέπει να του αναγνωρίσει την απόλυτη ψυχραιμία και την δωρική ευψυχία με την οποία αντιμετώπιζε τις Ιταλικές προκλήσεις. (Βλάχου, 50 χρόνια διπλωμάτης, τόμος Α΄)

Κάποιος, βρε αδελφέ συνέτασσε τα σεμνά, λακωνικά και αυστηρής ακριβείας πολεμικά ανακοινωθέντα, νικών και ήττας, όπως το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου:


28 Οκτωβρίου 1940

΄΄Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου.
Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους΄΄.

Ο συντάκτης αυτών των ανακοινωθέντων, παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστος, όπως άγνωστα παραμένουν όλα εκείνα τα, ανώνυμα παιδιά και νέοι που έτρεξαν από παντού, για μια ακόμη φορά, να υπερασπιθούν, το ΔΙΚΑΙΟ, ανεξαρτήτως φρονημάτων και πολιτικών πεποιθήσεων, προέλευσης και καταγωγής.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

Ας βγάλουμε τα δικά μας, για σήμερα, συμπεράσματα, μέσα από την κατάσταση που επικρατεί, στην κοινωνία, την νεολαία...

και ας τους θυμόμαστε, έστω, μια φορά τον χρόνο.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

26 Οκτωβρίου 1912

93 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ


Ο ελληνικός στρατός, με την ηγεσία του Βασιλέως Κωνσταντίνου και την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Ελευθερίου Βενιζέλου, πλησιάζει προς τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης.

Να προχωρήσουν προς το Μοναστήρι και να το καταλάβουν, οριοθετώντας την Ελλάδα, στα φυσικά της σύνορα από στρατιωτικής αλλά και εθνολογικής πλευράς, ή να στραφούν προς την Θεσσαλονίκη, για την κατάληψη της οποίας, καραδοκούσαν οι Βούλγαροι;

Ερώτημα και σημείο τριβής μεταξύ Βασιλέα και Πρωθυπουργού, που τελικά επέβαλε την θέση του και ο στρατός προσανατολίσθηκε προς Θεσσαλονίκη.

Στις 25 Οκτωβρίου 1912 οι ευρωπαίοι πρόξενοι της Θεσσαλονίκης και ο Τούρκος στρατηγός Σαδίλκ παρουσιάζονται στην εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού και ζητούν να παραδώσουν υπό όρους τη Θεσσαλονίκη στον ελληνικό στρατό.

Στις 26 Οκτωβρίου 1912, αφού ο Ταξίν Πασάς αποδέχθηκε τους όρους του Κωνσταντίνου, υπογράφονται μεταξύ αυτού και των πληρεξούσιων αξιωματικών, Ιωάννη Μεταξά και Βίκτωρα Δούσμανη, στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Το ίδιο βράδυ μπαίνουν στην πόλη δύο ευζωνικά τάγματα της VII Mεραρχίας, ενώ οι I, II, III, IV Mεραρχίες με την υπόλοιπη δύναμη της VII, έλαβαν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 27 Οκτωβρίου 1912, υπογράφεται και συμπληρωματικό πρωτόκολλο με το οποίο παραδίνεται όλη η φρουρά της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες. Η δύναμη της φρουράς, ανέρχονταν σε 25.000 στρατιώτες και 1.000 αξιωματικούς με τον βαρύ και ατομικό οπλισμό τους.

Θεσσαλονίκη, η παλίμψηστη πόλη.

Επάλληλα στρώματα σβησμένα από το χρόνο, ξαναγραμμένα από τις γενιές των απογόνων του Κασσάνδρου, που μιλούν εδώ και 2.300 χρόνια την ίδια γλώσσα και αναφέρονται στην πόλη τους με το ίδιο όνομα. Το όνομα της ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και γυναίκας του ιδρυτή της πόλης Κασσάνδρου.

Συμβασιλεύουσα και Συμπρωτεύουσα της Πόλης.

Θεσσαλονίκη, Σαλονίκη, Σελά-νικ, Σελανίκ, Σαλόνικο, Σολούν, μάνα του Ισραήλ.

Όλοι την θέλουν τότε (και δυστυχώς και τώρα).

Την προστατεύει ο Άγιός της, ο σαλονικιός Δημήτριος ο Μυροβλήτης.

Η πόλη τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και την αυγή του 20ού αιώνα γίνεται, για μια ακόμη φορά, μήλον της έριδος ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα όμορα βαλκανικά καθεστώτα.

Γίνεται για δύο σχεδόν δεκαετίες το στρατηγικό επίκεντρο συγκρούσεων ελληνικών και βουλγαρικών ανταρτικών σωμάτων.

Οι νικηφόροι βαλκανικοί πόλεμοι επισφραγίζουν την οριστική ενσωμάτωση της πόλης στο ελληνικό κράτος.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, γίνεται η Πρωτεύουσα των Προσφύγων, αποροφόντας μεγάλο μέρος των ξεριζωμένων της Ιωνίας.

Σημείο αναφοράς, για κάθε περίπτωση που το αθηνοκεντρικό κράτος, αισθάνεται την ανάγκη για ηθική, εθνική και πνευματική ανάταση.

Μεγάλα λόγια και λίγα έως ανύπαρκτα έργα (όχι μόνο του ΥΠΕΧΩΔΕ).

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη Φτωχομάνα, που σε εκπορνεύουν τα παιδιά σου, όταν αλλοτριώνονται από το Αθηναϊκό κατεστημένο !!

Κράτα γερά και άντεξε.

ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

‘’Επειδή το έθνος αισθάνεται πως πρέπει να ενωθεί για να ζήσει όπως του ταιριάζει, ο μικροπολιτικός του Ελλαδικού κράτους δεν τολμά να του αντείπει και κάνει πως προσπαθεί να μεγαλώσει το κράτος, δηλαδή κάνει πως κάνει εθνική πολιτική. Όμως άλλο από ευχές απλές, από ευσεβείς πόθους, από λόγια παχειά και από σπασμωδικά κινήματα (όταν παραφουσκώνει το ρέμα) δεν έκανε ποτέ ο μικροπολιτικός. Ποτέ του δεν έκανε ούτε καν σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, ούτε σύμφωνο, ούτε ασύμφωνο με τις ανάγκες ή τους πόθους του Έθνους. Και αν λέει πως έχει σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, μην τον πιστεύετε, σας γελά, είναι ψέματα. Ούτε καν στοχάστηκε ποτέ να κάνει τέτοιο σχέδιο. Ούτε συλλογίστηκε ποτέ αυτό το ζήτημα περισσότερο από πέντε λεπτά κάθε έξι μήνες ή όταν τύχει μεγάλη σφίξη. Ούτε ξέρει τίποτα για τις ανάγκες του έθνους. Ούτε καν την γεωγραφία των Ελληνικών τόπων ξέρει. Ούτε θέλησε ποτέ να την μάθει. Κι όταν του είπαν πως δεν κάνει τίποτε, οχυρώθηκε πίσω από την αχρηματία του κράτους και τις σοφές συμβουλές των μεγάλων της γης. Και για να γελάσει καλύτερα το έθνος, στολίστηκε με όλη του τη σοβαρότητα, το μυστικισμό και την "εμβρίθεια", που του ταιριάζει τόσο άσχημα, και είπε υποκριτικά με τεχνητή ανυπομονησία: "Για όνομα Θεού, μην τύχει και κουνηθήτε. Ούτε να αναφέρετε καν τέτοια ζητήματα. Μπορείτε με μια απροσεξία σας να καταστρέψετε το παν". Και το παν αυτό είναι ένα παν μέγιστο μηδενικό. ‘’
(Άρθρο με τίτλο ‘’Στρατός και άλλα’’ του Ίωνος Δραγούμης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νουμάς" τον Οκτώβριο του 1909.)

Βέβαια την εποχή που γραφόταν το άρθρο, η αγωνία ήταν πώς θα εξελιχθεί ο Μακεδονικός Αγώνας, και κάτω από αυτό το πρίσμα γράφτηκε και πιστεύω ότι γίνεται εύκολα κατανοητό.
Αν όμως το διαβάσουμε, ανεπηρέαστοι από τα τότε γεγονότα, δεν νομίζετε ότι βρίσκει κανείς πολλές ομοιότητες, μετά από 96 χρόνια, με το σήμερα;

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.

Ξέρω ότι είναι ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ!!

ΒΕΤΟ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ !!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΓΔΣ (μέχρι σήμερα….)

….. ΚΑΙ ΤΟΝ …΄΄ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ΄΄ ΜΑΣ

Γιατί οι ΗΠΑ, τους αναγνωρίσανε με το συνταγματικό τους όνομα ‘’Μακεδονία’’;

Γιατί πίσω στη 10ετία του 90 οι Σκοπιανοί, επέτρεψαν την εγκατάσταση περίπου 200 αμερικανών στρατιωτικών, με υψηλής τεχνολογίας μηχανήματα και υπερακριβείς κεραίες, δορυφορικών και λοιπών επικοινωνιών.
……Μετά από λίγο καιρό, ξέσπασε ο πόλεμος με την Σερβία.

Για τις υποχωρήσεις που έκανε η σλαυομακεδονική πλευρά προς την αλβανική κοινότητα της ΠΓΔΜ, με την συμφωνία της Αχρίδος και για την (συμβολική έστω) συμμετοχή της, στον πόλεμο του Ιράκ.

Γιατί τους αγαπάνε τόσο πολύ;

Γιατί οι ΗΠΑ έχουν διαγράψει την εξής εξέλιξη στον χώρο αυτό των Βαλκανίων:

Να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στα Σκόπια, με την αποδοχή τους στην ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Να μην ξεσηκωθούν οι Αλβανοί της δυτικής πλευράς των Σκοπίων, μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και να αποτραπούν εθνικές συγκρούσεις στο εσωτερικό τους, (να σημειωθεί ότι εμείς είμαστε έτοιμοι να το υποστηρίξουμε).

Να ανεξαρτητοποιήσουν το Κοσσυφοπέδιο με λύση ‘’ανεξαρτησία πλην’’ χωρίς μεγάλες αντιδράσεις από την πλευρά των Σκοπίων αλλά και την Αλβανική πλευρά.

ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ;

Φοβάμαι ότι θα αναγκασθούμε :

Να κάνουμε το ΄΄όνομα΄΄ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ γαργάρα.

Να ξεχάσουμε (αν δε τις έχουμε ξεχάσει), τις αποφάσεις του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών (εξ άλλου οι περισσότεροι έχουν απαρνηθεί τα εγκόσμια, αποδημήσαντες εις Κύριον).

Να ξεχάσουμε όσα έλεγε τότε ο Πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης για την πρόταση του να δεχθούμε τον όρο ‘’ΣΛΑΥΟΜΑΚΕΔΟΝΙΑ’’ (πόσο σοφός φαίνεται σήμερα, ενώ τότε με την υστερία μας, πέσαμε να τον φάμε γιατί είπε ότι ‘’σε 10 χρόνια ποιος θα θυμάται το όνομα’’, μια που τώρα δε μπορούμε να κάνουμε αντιπρόταση.

Αλλά αν γίνει αυτό ( να κάνουμε γαργάρα, δηλαδή το όνομα), τότε έχουμε μια επώδυνη διπλωματική ήττα, που χρεώνεται στους πολιτικούς διαχρονικά, με άμεσο αποτέλεσμα στον αυτοσεβασμό και το ηθικό του ελληνικού λαού, αλλά και στο κύρος της Ελλάδος.

Νομίζω ότι μόνο το ΒΕΤΟ μας σώζει. ΒΕΤΟ για την είσοδο στο ΝΑΤΟ και για την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξής τους στην ΕΕ.

Μόνο αν οι Σλαυομακεδόνες καταλάβουν ότι, αν δεν κάνουν πίσω στο μουλάρωμά τους, δεν έχει ΝΑΤΟ και ΕΕ, μόνο τότε θα υποχρεωθούν να διαπραγματευθούν στα σοβαρά για ένα σύνθετο όνομα.
ΒΕΤΟ ΛΟΙΠΟΝ
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;

ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΙ ΤΑΛΑΤ

Ο ΄΄ ΠΡΟΕΔΡΟΣ΄΄


Ο ΄΄πρωθυπουργος΄΄ των κατεχομένων της Κύπρου προσκλήθηκε να συναντήσει τον Πρόεδρο Μπους.

Ευχαριστούμε ΗΠΑ ! Ευχαριστούμε Ουάσιγκτον !


(περισσότερα εδώ http://www.enet.gr/online/online_text?c=110&id=48247040
και εδώ http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18369&m=N07&aa=2
και εδώ http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=4667&subid=2&pubid=207567)

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ

Θα μου πείτε ότι η διπλωματία είναι η τέχνη του εφικτού και όχι πάντοτε του επιθυμητού.
Συμφωνώ, ως θεωρία που διδάσκεται στα πανεπιστήμια.
Αλλά ΄΄ως εδώ και μη παρέκει΄΄ που λέει και ο λαός (τον έχουμε κάνει τριρότο τελικά αυτόν τον λαό αδέλφια.

ΦΤΑΝΕΙ !!

Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

...........ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ


Πρόσφατα, γράφτηκε στις εφημερίδες, ότι κάποιοι ή κάποιοες, έκλεψαν την ασπίδα από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από το άγαλμα του που υπάρχει στην παραλία της Θεσσαλονίκης, λίγα μέτρα από τον Λευκό Πύργο.
Είδηση που πέρασε μάλλον στα ψηλά των εφημερίδων του άστεως, και στα αθηνοκεντρικά ΜΜΕ.
Και ακούστηκε το ωραίο, που σημειωτέον προσυπογράφουμε, από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Γιώργο Πιπερόπουλο

‘’ Ο θεός να έχει καλά, εκείνους ή εκείνες που έκλεψαν την ασπίδα. Μας υπενθύμισαν με τον πλέον χειροπιαστό τρόπο ότι ενώ επί δεκαετίες οι πολιτικοί μας αδρανούσαν, οι Σκοπιανοί, με την βοήθεια ανιστόρητων κύκλων της διεθνούς κοινότητας, μας έκλεβαν την Ιστορία, κλέβοντας τον ίδιο τον Μέγα Αλέξαντρο και το όνομα της Μκεδονίας….’’ (εφημ.ΤΟ ΠΑΡΟΝ)

Σημεία των καιρών που έρχονται...... κύριε καθηγητά !

΄ΠΟΥΣ ΤΙΣ΄-΄ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ΄-΄ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ΄

ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ...

ΣΗΜΕΡΑ !!!

16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2005 (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

1908 – 2005

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Το τέλος των Βαλκανικών πολέμων (1912-1913), τερμάτισε προσωρινά τον ελληνοβουλγαρικό ανταγωνισμό για την Μακεδονία. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, όρισε ότι οι περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που κατέλαβαν οι στρατοί των εμπολέμων, Ελλάδος, Σερβίας, Βουλγαρίας, προσαρτώνται στα αντίστοιχα κράτη. Πρέπει να σημειωθεί έδώ ότι με βάση την συνθήκη αυτή, ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΘΗΚΕ η Μακεδονία, Τουρκικά βιλαέτια μοιράσθηκαν, τότε.

Και αυτό μας αρκούσε και κάλυπτε ότι τελικά είχαμε κερδίσει με θυσίες και αίμα.

Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το ξέσπασμα του Β΄ΠΠ, ενεργοποίησε όλα τα μειονοτικά προβλήματα, στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και το Μακεδονικό για τα Βαλκάνια.
Οι Γερμανοί, ξέροντας τι ακριβώς επεδίωκαν η Σερβία και η Βουλγαρία, προσπάθησαν να τους προσεταιρισθούν.
Την στιγμή που ο ελληνικός στρατός, ανυποψίαστος, απέκρουε την εαρινή επίθεση των Ιταλών, στα αλβανικά βουνά, οι γερμανοβουλγαρικές συνενοήσεις, για την για την ‘’Μακεδονία του Αιγαίου’’ και την Θράκη, είχαν ολοκληρωθεί και στις 18 Απριλίου του 1941 ο βουλγαρικός στρατός περνά τα σύνορα και καταλαμβάνει την Μακεδονική περιοχή από ποτ. Στρυμώνα έως ποτ. Νέστο καθώς και όλη την Δυτική Θράκη, πλην του Νομού Έβρου, που την είχαν οι Γερμανοί.

Η Γιουγκοσλαβία, μπαίνει στο παιχνίδι των μακεδονικών διεκδικήσεων, στα τέλη του 1943 και να πως.

Τα βουλγαρικά στρατιωτικά τμήματα, στο πλαίσιο της υλοποίησης της Μεγάλης Βουλγαρίας της συνθήκης του Αγ. Σταεφάνου(που δεν υλοποιήθηκε ποτέ), μπαίνουν, στο κομμάτι της Μακεδονίας, που το 1913, δόθηκε στη Σερβία, όπως είπαμε πριν. Το προπολεμικό λοιπόν φιλοβουλγαρικό υπόστρωμα του πληθυσμού της περιοχής, εκδηλώθηκε ανοικτά υπέρ της Βουλγαρίας, μάλιστα, η τοπική κομματική οργάνωση του κουμουνιστικού κόμματος της Γιουγκοσλαβίας, αποσκίρτησε από το κεντρικό κόμμα και εντάχθηκε με απόφασή του στο ΚΚ Βουλγαρίας. Ήταν η σταγόνα στο ποτήρι του Τίτο, που ξεχείλησε.
Τον Αυγουστο του 1941, απαίτεισε από τον Στάλιν, και το πέτυχε, να δώσει την ευθύνη χειρισμού του ‘’Μακεδονικού’, από την Βουλγαρία που την είχε δώσει από την εποχή του Μεσοπολέμου, στην Γιουγκοσλαβία και να την βάλει σε νέα βάση που προέβλεπε ‘’μακεδονική’’ εθνική ταυτότητα για τους σλαβόφωνους πληθυσμούς και των τριών περιοχών (Ελλάδος, Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας) της Μακεδονίας και την ίδρυση μακεδονικού κράτους στα πλαίσια της μεταπολεμικής Γιουγκοσλαβίας (ας το προσέξουμε αυτό το σημείο, έχει τις ουρές του μέχρι σήμερα και όχι μόνο….).
Ο κύριος μοχλός υλοποίησης όλων αυτών, ήταν ο απεσταλμένος στην Ελλάδα, τον Ιούνιο-Ιούλιο 1943 και δεξί χέρι του Τίτο, Τέμπο, ο οποίος με επανειλλημένες συναντήσεις με την ηγεσία του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ, στο Τσοτύλι, ανέπτυξε τις θέσεις του σχεδίου για μια μεταπολεμική νέα κοινωνική και πολιτική κατάσταση στα πλαίσια μιας βαλκανικής ομοσπονδίας, με προϋπόθεση την ελευθερία μετακίνησης των Γιουγκοσλάβων καθοδηγητών, από την παραμεθόριο και την ελεύθερη διεξαγωγή προπαγάνδας περί ‘’μακεδονικού΄΄ έθνους και ‘’μακεδονικής’’ γλώσσας. Έκρυβε από τις συνομιλίες του,

Την μέγιστη επιδίωξη της Γιουγκοσλαβίας, για δημιουργία ενός μεγάλου μακεδονικού κράτους που ταυτιζόταν, περίπου με τα όρια της Βουλγαρίας του Αγ. Στεφάνου, με την μόνη διαφορά ότι τα όρια αυτά μεταβαπτιζόταν σε ΄΄ιστορικο-εθνολογικά σύνορα΄΄ του ΄΄μακεδονικού έθνους΄΄, αλλά και

Την ελάχιστη επιδίωξη, την προσάρτηση των γειτονικών, προς την Γιουγκοσλαβία, νομών της ελληνικής Μακεδονίας, μαζί όμως με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που ήταν αναγκαίο, για στρατηγικούς λόγους, στην Γιουγκοσλαβία.

Το ΚΚΕ κατά βάση απέρριψε τις προτάσεις του Τέμπο, δέχθηκε όμως την συνεργασία των αντίστοιχων ανταρτικών ομάδων στις περιοχές του ΕΛΑΣ και την σύσταση κοινών ελληνογιουγκοσλαβικών αποσπασμάτων που θα κινούνταν και από τις δύο πλευρές των συνόρων, στην περιοχή της Μακεδονίας, με σκοπό να προσεταιρισθούν τους Σλαβομακεδόνες της Ελλάδος και τους Έλληνες της Γιουγκοσλαβίας.

Τι έγινε από όλα αυτά;

Με απόφαση του Μακεδονικού γραφείου του ΚΚΕ, μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 1943, ιδρύθηκε το Σλαβομακεδονικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΣΝΟΦ), στους νομούς Καστοριάς και Φλωρίνης, με κύρια επιδίωξη, των προσεταιρισμό των σλαβόφωνων και εξουδετέρωση των οργάνων της βουλγαρικής προπαγάνδας αλλά και όλων εκείνων (γραικομάνους τους αποκαλούσαν), που παρέμειναν πιστοί στην ελληνική ιδέα. Όσο περνούσε ο χρόνος, η ιδεολογική γραμμή που εφάρμοσε το ΣΝΟΦ, ήταν ότι αποτελούσε τον διάδοχο του ΕΜΕΟ και διατυμπάνιζε ότι το 1944 θα είναι το ΄΄δεύτερο Ίλιντεν΄΄, αλλάζοντας το σύνθημα για την συνένωση της διαιρεμένης μακεδονίας, σε σύνθημα για την ίδρυση Μακεδονικής Δημοκρατίας.

Τι είχες Γιάννη ; Τι είχα πάντα. Ξανά γυρνάμε στα 1893 και στα 1903!!

Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτη….. και ότι άλλο ο θυμόσοφος λαός έχει πει για την βλακεία και την αγαθοσύνη, όσων έχουν την ευθύνη εθνικών θεμάτων και δεν ξέρουν να τα εξασφαλίζουν.

ΣΒΑΡΝΟΥΤ
(ρωσσική λέξη, που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται, τραβήξτε το χαλί κάτω από τα πόδια κάποιου….).

Με σημειώσεις πάνω σε ένα πρόχειρο χαρτί στη ντάτσα του Στάλιν στην Μόσχα, κατά την συνάντησή του με τον Τσώρτσιλ, στις 9/10/1945, λύθηκαν τα προβλήματα της Βαλκανικής και μέσα σε αυτά και το Μακεδονικό.

Επιρροή στην Ελλάδα 90/10 υπέρ της Αγγλίας.

Επιρροή στη Βουλγαρία 75/25 υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης.

Επιρροή στη Γιουγκοσλαβία 50/50.

Έτσι εξηγείται γιατί τα σοβιετικά στρατεύματα του στρατηγού Τολπούχιν, δεν πέρασαν την ελληνοβουλγαρική μεθόριο, γιατί ο ΄΄συμμαχικός΄΄, κατά το ΚΚΕ, βουλγαρικός στρατός εγκατέλειπε τα παράλια του Αιγαίου, για Τρίτη φορά μέσα στα τελευταά 32 χρόνα και γιατί στη δυτική Μακεδονία, οι ΄΄μακεδονικές΄΄ ταξιαρχίες του Τίτο άλλαζαν κατεύθυνση κινήσεως και αντί να προελάσουν κατά της Θεσσαλονίκης, καταδίωξαν τον υποχωρούντα Γερμανικό στρατό, προς Βορρά. ΣΒΑΡΝΟΥΤ !!

ΣΗΜΕΡΑ

1990 - 2005

Διαλύεται η παλιά μας Ομόσπονδος Γιουγκοσλαβία, οι επιμέρους δημοκρατίες του Τίτο, διατυπώνουν το αίτημα για ανεξαρτητοποίση, μεταξύ αυτών και η ΄΄Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας΄΄, της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.

Επίκαιρο και πάλι το Μακεδονικό ζήτημα. Αναβιώνει ο εθνικισμός.

Τον Νοέμβριο του 1990 γίνονται στα Σκόπια, οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές και τον Σεπτέμβριο του 1991 γίνεται δημοψήφισμα.

Αποτελέσματα των δύο αυτών γεγονότων:

Πρώτο κόμμα (37 έδρες επί συνόλου 120), βγαίνει το ακραίο εθνικιστικό κόμμα VMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση - ΕΜΕΟ )!

Αλλάζει η ονομασία από Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, σε Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Τον Νοέμβριο του 1991, τίθεται σε ισχύ το νέο σύνταγμα του νεοσύστατου κράτους, στο προοίμιο του οποίου διαβάζουμε:

΄΄τον δίκαιο και σταθερό πόθο για τη ενοποίηση όλου του μακεδονικού λαού. Το αγωνιζόμενο Πεδεμόντιο της Μακεδονίας έχει με πάθος διακηρύξει ότι θα προσφέρει κάθε βοήθεια και δεν θα φησθεί θυσιών για την απελευθέρωση και των δύο άλλων τμημάτων του έθνους μας για την τελειωτική ένωση ολόκληρου του μακεδονικού λαού΄΄.

Ότι γράφει στο προοίμιο του συντάγματος, εμπεριέχει σαφείς αλυτρωτικούς και επεκτατικούς στόχους, περιλαμβάνεται στη Διακήρυξη της Δημοκρατίας του Κρουσόβου-Ίλιντεν (στα 1903) και στο Μανιφέστο της Αντιφασιστικής Εθνοσυνέλευσης για την απελευθέρωση του λαού της Μακεδονίας, το περιβόητο ASNOM, που έγινε στις 2/8/1944.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1992

Ο τότε πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης συγκαλεί το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, το οποίο αποφασίζει ότι το νέο κράτος, στα βόρεια σύνορα της χώρας, δεν μπορεί να ονομάζεται Μακεδονία, ή να περιλαμβάνεται στην ονομασία του παράγωγο του όρου Μακεδονία.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1993

Οι διαμεσολαβητές του ΟΗΕ, Βανς και Όουεν καταθέτουν την πρότασή τους για υιοθέτηση του ονόματος NOVA MAKEDONIJA. Απορρίπτεται από την Αθήνα. Ο ΟΗΕ αποφασίζει την καθιέρωση του όρου Πρώην Γιουγκοσλαυική Δημοκρατία των Σκοπίων (ΠΓΔΣ, FYROM), για τις διεθνείς της σχέσεις και συναλαγές ενώ για το εσωτερικό μπορεί να χρησιμοποιεί το συνταγματικό της όνομα.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1995

Υπογράφεται, στη Νέα Υόρκη, η ενδιάμεση Συμφωνία, με την οποία προβλέπεται η αλλαγή της σημαίας (αφαίρεση του ήλιου της Βεργίας από αυτήν) και από μέρους της Ελλάδος, η άρση του εμπάργκο.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2003

Η ονομασία των Σκοπίων,επανέρχεται στο προσκήνιο. Η κυβέρνηση του Κ.Σημίτη καταθέτει πρόταση για το όνομα GORNA MAKEDONIJA. Τα Σκόπια απορρίπτουν την νέα πρόταση και επιμένουν στην διπλή ονομασία.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2004

Στις 4 του μήνα, αμέσως μετά την νίκη του ο Πρόεδρος Μπους, αναγνωρίζει την ΠΓΔΣ, με το συνταγματικό της όνομα, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ !!

Μέσα στο ίδιο μήνα η Πολωνία, κάνει το ίδιο !! Είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που συντάσσεται ανοικτά τουλάχιστον με τις ΗΠΑ.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2005

Ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μ.Νίμιτς, καταθέτει την ονομασία για την ΠΓΔΣ, REPUBLICA MAKEDONIJA – SKOPJIE. Η πρόταση απορρίπτεται [ (;) Το ερωτηματικό μπαίνει γιατί λέγεται ότι η Αθήνα το δέχθηκε μυστικά] από την Αθήνα ενώ γίνεται δεκτή από την ΠΓΔΣ.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2005

Παρασκευη 07 0900 Οκτωβρίου 2005 ΕΜΤ ΗΠΑ.
Ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μ.Νίμιτς, καταθέτει, νέο πακέτο προτάσεων, στον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ελλάδος στον ΟΗΕ, κ. Αδαμάντιο Βασιλάκη. Ο φάκελλος, επιστρέφεται ως ουδέποτε γινόμενος αποδεκτός από την ελληνική πλευρά, το απόγευμα της ίδιας ημέρας.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ 16-10-2005 ΚΑΙ ΜΕΤΑ

> Το εάν η Ελλάδα θα εφαρμόση στη πράξη αυτά που πρόσφατα ο κ.Κ.Καραμανλής διακήρυξε ότι δηλαδή, η Ελλάδα θα εμποδίσει κράτος με το όνομα ΄΄Μακεδονία΄΄ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά και να τεθεί σε τροχιά ένταξης στην Ε.Ε.

> Το τι θα πει ο κ Κ.Καραμανλής στις 28-10-2005, στον επίσημο εορτασμό της επετείου, στην Θεσσαλονίκη.

> Το τι θα πει ο κ Κ.Καραμανλής στις 31-10-2005, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, για την εξωτερική πολιτική (ας σημειωθεί ότι το ζήτησε ο ίδιος).

> Στο τι θα κάνει στις 9-11-2005, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχετικά με το αν η ΠΓΔΣ πληροί τα κριτήρια για να λάβει το καθεστώς της ΄΄υπό ένταξη χώρας΄΄.

> Στο τι θα κάνει η Ελλάδα, για το παραπάνω θέμα (το και ουσιαστικότερο), μια που έχει την δυνατότητα – από την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 – να αντιταχθεί στη συμμετοχή στην ένταξη της γειτονικής χώρας, σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό, με οποιοδήποτε άλλο όνομα, εκτός από το όνομα ΠΓΔΣ. (Συμπληρώνω)… και μετά από την δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS που δημοσιεύθηκε στον τύπο την 15/10/2005, ότι το 52% των ερωτηθέντων, αξιολογεί ως αρνητικούς τους χειρισμούς της κυβερνήσεως στο θέμα των Σκοπίων και το 49,3% θεωρεί ότι μπαίνουμε ξανά σε περιπέτειες σε ότι αφορά τα εθνικά θέματα,

> Στο τι θα κάνει η Ουάσιγκτον, για το Κοσσυφοπέδιον. Θα πάει στην ντε γιουρε ανεξαρτητοποίηση του;

> Τι θα γίνει τους πρώτους μήνες του 2006, όταν το Μαυροβούνιο θα αποσχισθεί από την Σερβία;

> Τι θα κάνουν οι πάνω από 2 εκατομμύρια Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου; Θα διεκδικήσουν ότι και οι 600.000 περίπου χιλιάδες Μαυροβούνιοι, την απόσχισή τους από τη Σερβία;

> Τι θα κάνουν οι Αλβανοί της δυτικής πλευράς της ΠΓΔΣ αλλά και οι εθνικιστές του VMRO των Σκοπίων, θα ξαναρχίσουν τα αιματηρά επεισόδια και οι σκοτωμοί;

> Στο αν θα αντέξουν οι νεοπαγείς των Σκοπίων την μετάλλαξη της ψεύτικης ΄΄μακεδονικότητάς΄΄ τους, σε δικοινοτική ομοσπονδία, στην οποία, αυτοί οι ΄΄Μακεδόνες΄΄ με το σύνθημα της ΄΄Μεγάλης Μακεδονίας΄΄, θα πρέπει να συμβιώσουν με τους Αλβανούς ισότιμους εταίρους, ή ακόμη χειρότερα, θα αντέξουν να δούν το ΒΔ κομμάτι της ΄΄Μακεδονίας τους΄΄, να ενώνεται με την Αλβανία ή με την Βουλγαρία;

> Στο αν υποχρεωθούν τα Σκόπια, να διαπραγματευθούν, σοβαρά ένα σύνθετο όνομα.
Πιστεύουμε ότι θα υποχρεωθούν να το κάνουν, μόνο εάν πεισθούν ότι ο δρόμος για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ

ΘΑ ΔΟΥΜΕ …….

16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2005

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Οι μέρες είναι δύσκολες από πολλές πλευρές, ξεκινώντας από την καθημερινότητά μας, αγώνας για την επιβίωση, μέχρι τα εθνικά μας θέματα.

Είχα σκοπό έγκαιρα να κάνω edit στις παρακάτω σκέψεις, αλλά ήθελα να περάσει η επετειακή μνήμη για το Μακεδονικό Αγώνα για να δω και τι έκανε, για την μνήμη αυτή το συντεταγμένο ελληνικό κράτος και οι διάφοροι φορείς του.
Έψαξα στις εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και δεν βρήκα τίποτε το αξιόλογο, παρεκτός μικρές αναφορές άνευ ουσίας και βάθους, πολλώ δε μάλλον και σοβαρών συμπερασμάτων.

Ο Μακεδονικός Αγώνας, αγωνία απλών κατοίκων και φωτισμένων, εκείνης της εποχής, ρομαντικών (για τα σημερινά δεδομένα) Αξιωματικών, Αγωνιστών της εξέγερσης του Κρητικού λαού, πλουσίων ατόμων και οικογενειών, έχει θαφτεί σε βιβλία και ιδρύματα, τα οποία καλά κάνουν την δουλειά τους αλλά, δεν είναι για τον πολύ κόσμο, δεν διατίθεται και δεν προβάλλεται από τα μέσα που κακώς μεν αλλά έχουν ευρεία απήχηση, την τηλεόραση και τις εφημερίδες.

Στις 29 Ιουνίου 1995, ο κ. Ευάγγελος Κωφός, αποχωρώντας από την θέση του στο Υπουργείο των Εξωτερικών, θέση από την οποία επί 33 χρόνια χειριζόταν το Μακεδονικό, έλεγε στην αποχαιρετηστήρια ομιλία του:

΄΄Η εφευρετικότητά μας για να αποφύγουμε να ατενίσουμε με ειλικρίνεια τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος, υπήρξε όντως εντυπωσιακή. Έτσι βαφτίσαμε ΄΄Σκοπιανό΄΄ το παραδοσιακό Μακεδονικό ζήτημα, προφανώς για να εξορκίσουμε τους δαίμονες και να προφυλάξουμε την ελληνική ιδιότητα του όρου! Καθιερώσαμε το ΄΄άβατο΄΄ του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, για να καλύψουμε την πολιτική και πνευματική δυσκαμψία μας. Περιχαρακωθήκαμε σε τείχη για να διασώσουμε ΄΄παράγωγα΄΄. Επιβάλαμε ΄΄αντίμετρα΄΄ που δεν μπορούσαμε να εφαρμόσουμε και εντρυφούμε σε ατέρμονες συζητήσεις για τις διαστάσεις των ΄΄πακέτων΄΄. Δειλιάσαμε λοιπόν σε κρίσιμες στιγμές να πάρουμε τις τολμηρές αποφάσεις γιατί δεν πιστέψαμε ότι υπάρχουν εθνικά αποδεκτές και επιστημονικά δόκιμες λύσεις, πέρα από τα σαθρά στερεότυπα που επιβλήθηκαν στην ανυποψίαστη κοινή γνώμη, αλλά που δεν οδηγούν πουθενά. Ο καιροσκοπισμός υποκατέστησε τον μακρόπνοο προγραμματισμό, ενώ ο φανατισμός τον εποικοδομητικό διάλογο. Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, που δεν προδιέγραφαν παρά τον σίγουρο ενταφιασμό των νομίμων προσδοκιών μας, απέτρεψαν την οροθέτηση εφικτών αλλά και εθνικά αποδεκτών προσεγγίσεων΄΄.
(εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28/4/1996).

Όλα αυτά οριοθετούν, την πραγματικότητα των χειρισμών, από την επίσημη έκφραση του κράτους, για το Μακεδονικό Ζήτημα.

Ίσως μας κατατρέχει, από πολύ παλιά, το σύνδρομο του, ΄΄μη γεννάτε προβλήματα’’, κατά τα γραφόμενα του Ίωνος Δραγούμη, ίσως πάλι μας πέφτει πολύ βαρύ και δύσπεπτο,το θέμα, μέσα στην καθημερινότητά μας (πόσο θα πάει το πετρέλαιο, αν τα μαλιά της Έλλης Κοκκίνου είναι φέτος ξανθιά ή καστανά κ.λ.π).

Έχω όμως – χάρις αυτής της παγκοσμιοποιημένης ευχής-κατάρας, το διαδίκτυο – να γράφω, όπως όλοι μας, τις σκέψεις μου και…. ΄΄σ΄όποιον αρέσουν΄΄, κατά παράφραση του πασίγνωστου μελοποιήματος.

Η ιστορία λοιπόν του Μακεδονικού αγώνα, αλλά και του Μακεδονικού ζητήματος, μέρος του οποίου ήταν αυτός, χωρίς να είμαι ούτε κατά διάνοια ιστορικός, από την γέννεσή του και μέχρι σήμερα, έχει κάπως έτσι……..

ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ I.M.R.O. ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ

1893 -1903

Η δημιουργία της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΕΟ ή IMRO Internal Macedonian Revolutionary Organization ), στα 1893 με βουλγαρική πρωτοβουλία, υπήρξε η ουσιαστική αιτία της αλλαγής της Βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής πάνω στο Μακεδονικό ζήτημα. Το σκεπτικό της οργάνωσης ήταν η προετοιμασία ενός μακροπρόθεσμού αλλά μαζικού χριστιανικού επαναστατικού κινήματος, στη Μακεδονία, για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την απελευθέρωσή της. Το κεντρικό τους σύνθημα και επιδίωξη ήταν ‘’ Η Μακεδονία στους Μακεδόνες’’.

Η αυτονομία αυτή υπήρξε και ο μόνιμος και βασικός στόχος της Βουλγαρίας.

Στα 1895, εκδηλώνεται στην Βορειοανατολική Μακεδονία, κίνημα παροτρυνόμενο από την Βουλγαρία και αποτυχαίνει, γιατί δε διέθετε τα απαραίτητα λαϊκά ερείσματα.

Στα 1896, εκδηλώνεται στη Μακεδονία, άλλο κίνημα, αυτή τη φορά, υποκεινούμενο όχι από την επίσημη ελληνική κυβέρνηση, αλλά από την Εθνική Εταιρεία, που απέβλεπε στην αναζωογόνηση και εμψύχωση του εθνικού φρονήματος του ελληνικού στοιχείου. Η παράτολμη πορεία που διέγραψαν τα ελληνικά σώματα, μέσα στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, μέχρι του οροπεδίου του Μοριχόβου (περιφέρεια Μοναστηρίου) και τις Σιδηρές Πύλες, αντικατόπτριζαν την εποχή εκείνη το μέγιστο των εδαφικών ελληνικών αξιώσεων στη Μακεδονία.

Μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο στα 1897, η στάση των τουρκικών αρχών της Μακεδονίας, απένατι στο ελληνικό στοιχείο, έγινε πολύ εχθρική. Το γεγονός αυτό συσπείρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό του σλαβόφωνου χριστιανικού πληθυσμού της Μακεδονίας και φυσικά το ελληνοβλαχικό στοιχείο, γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Πόλης, έχοντας πλήρη και γνήσια ελληνική συνείδηση.

Την συσπείρωση αυτή γύρω από το ελληνο – ορθόδοξο πατριαρχείο - που την εποχή εκείνη, όπως με μειωμένες δυνατότητες και σήμερα, εξέφραζε την γνήσια ελληνική συνείδηση του Γένους των Ελλήνων – δεν είδε με καλό μάτι η ΕΜΕΟ, που άρχισε να χρησιμοποιεί βασανιστικές απάνθρωπες μεθόδους για την προσέλκυση του μακεδονικού ελληνισμού στην Εξαρχία ( το βουλγαρικό πατριαρχείο ). Κατά την περίοδο λοιπόν 1900-1903, μεγάλο ποσοστό των σλαβόφωνων ελληνικών και ελληνοβλαχικών πληθυσμών της Μέσης Μακεδονίας, σύρθηκε, από τους κομιτατζήδες της ΕΜΕΟ, στα βουνά βίαια και συμμετείχε ακούσια στην εξέγερση του Ίλιντεν, στις 20 Ιουλίου 1903, όπου έγινε προσωρινή κατάληψη του Κρουσόβου και άλλων κωμοπόλεων.

Το κίνημα του Ίλιντεν, είχε πλατιά λαϊκά ερείσματα, τουλάχιστον στο ΒΔ και Δυτικό Μακεδονικό χώρο, αλλά σίγουρα δεν ήταν μια μαζική και εκούσια επαναστατική κινητοποίηση. Υπήρξε μια προσπάθεια του ΕΜΕΟ, με καταναγκασμό, τουλάχιστον των σλαβόφωνων ελληνικών και ελληνοβλαχικών πληθυσμών, να συμμετάσχουν σε αυτό, λέγοντάς τους ότι θα αποτίναζαν τον τούρκικο ζυγό, αλλά στην πραγματικότητα, για να αυτονομηθεί η Μακεδονία (σε πρώτη φάση γιατί σε δεύτερη προέβλεπαν την ενσωμάτωσή της στην Βουλγαρία, Συνθήκη Αγ. Στεφάνου κ.λ.π).

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

1904-1908

Ο Μακεδονικός Αγώνας, υπήρξε η ελληνική απάντηση στο Ίλιντεν, με την εναγώνια προσπάθεια του μακεδονικού ελληνισμού, αλλά και ολόκληρου του ελληνισμού, να διασώσει την ελληνική Μακεδονία.

Προσοχή, όχι προσπάθεια του επίσημου ελληνικού κράτους, αλλά ιδιωτικών πρωτοβουλιών.

‘’Τι χησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό, που αντί για κάθε άλλη εξωτερική πολιτική, διορίζει προξένους στην Ανατολή και Πρέσβεις στην Δύση και τους ξεπροβοδίζει με τη μονάκριβη ευχή και οδηγία : Προσέχετε να μη γεννάτε ζητήματα’’.
‘’Μαρτύρων και Ηρώων αίμα’’ Ίωνος Δραγούμη.

‘’ Πέρα από την παρουσία ορισμένων ικανών Ελλήνων εκκλησιαστικών και διπλωματικών εκπροσώπων, στην Μακεδονία στο μεταίχμιο των δύο αιώνων, η επίσημη ελληνική πολιτική συνέχιζε να τηρεί στρουθοκαμήλου απέναντι στο μακεδονικό ζήτημα, αφού οι εκπρόσωποί της ελάχιστα νοιαζόταν για τα εθνικά συμφέροντα. Η διαιώνιση του δόγματος της ελληνοτουρκικής σ΄ύμπραξης, βασισμένου στην ‘’άψογη’’ στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, όχι μόνο δεν είχε οφελήσει τον Μακεδιονικό Ελληνισμό, αλλά τον είχε αποδυναμώσει και σε αρκετές περιπτώσεις τον είχε στρέψει κατά των ιθυνόντων της επίσημης ελληνικής πολιτικής.’’ ( Από το βιβλίο του Κ. Βακαλόπουλου ‘’Το Μακεδονικό Ζήτημα’’ εκδόσεις ‘’παρατηρητής’’).

Μόλις έγινε γνωστή στην Αθήνα, η καταστροφή του Κρουσόβου, από τις τουρκικές δυνάμεις σε αντίποινα της εξέγερσης του Ίλιντεν, συγκροτήθηκε, στις 15 Αυγούστου 1903, μεγάλο συλλαλητήριο στις στήλες του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, που οργανώθηκε με μέριμνα των μακεδονικών συλλόγων Αθηνών και Πειραιά, στο οποίο υπογράφηκε ψήφισμα διαμαρτυρίας και δώθηκε στις πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων. Επίσης συγκροτήθηκε η ‘’Επίκουρος Επιτροπή των Μακεδόνων’’ η οποία αποτάνθηκε στους απανταχού ευρισκομένους έλληνες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, για υποβοήθηση του έργου της. Η ανταπόκριση ήταν τεράστια και συγκεντρώθηκε ένα ιδιαίτερα σημαντικό ποσό, με το οποίο αγοράσθηκαν τρόφιμα και ρούχα, τα οποία τον χειμώνα, μοιράσθηκαν στους άστεγους της υποδουλομένης ακόμη, Δυτικής Μακεδονίας.

Υπήρχαν όμως και Έλληνες που πίστευαν ότι το καθήκον τους υποχρεώνει να αγωνιστούν για τον μακεδονικό ελληνισμό και την επικράτησή του στη Μακεδονία. Μεταξύ αυτών και οι νεαροί αξιωματικοί, μέλη της Εθνικής Εταιρείας πριν την διάλυσή της, Παύλος Μελάς, Κ. Μαζαράκης, Αθ. Εξαδάκτυλος, Γεωρ. Κατεχάκης κ.α.

Το ‘’Μακεδονικό Κομιτάτο’’ που ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1903 από τον εκδότη Δημ. Καλαποθάκη, ανέλαβε τον συντονισμό της δράσης καθώς και την υλική και στρατιωτική βοήθεια των Ελλήνων στην Μακεδονία. Σοβαρό ρόλο και καθοριστικό έπαιξε και ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης.

Οι πρώτοι Έλληνες που ‘’μπήκαν’’ στην τουρκοκρατούμενη και βουλγροβασανισμένη Μακεδονία, ήταν τέσσερεις εμπειροπόλεμοι και ριψοκίνδυνοι Κρητικοί. Ο Ευθύμιος Καούδης, ο Λαμπρινός Βρανάς, ο Γεωρ. Πέρος, και ο Γεώρ. Δικώνυμος, την άνοιξη του 1903, ως έμποροι ζώων, αποβιβάσθηκαν στο λιμάνι της Θεσς/νίκης, με σκοπό να προχωρήσουν στη ενδοχώρα της δυτικής Μακεδονίας, μέχρις Μοριχόβου, για να εξετάσουν επί τόπου τις δυνατότητες ανάπτυξης μιας ελληνικής οργανωμένης αντίστασης.
Μόνο ο Πέρος έπεισε τους Τουρκους ότι ήταν ζωέμπορος και τον άφησαν να προχωρήσει. Οι άλλοι γύρισαν στην Αθήνα, αλλά η αναφορά του Πέρου ήταν ενθαρυντική.
Έτσι με Αρχηγό τον Ανθυπολοχαγό Μαζαράκη και άλλους 6 κρητικούς, (σύνολο 10), μπήκαν στις 21 Ιουνίου 1903, στη περιοχή Φλώρινας- Καστοριάς, συνεργαζόμενοι με τον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη.
Δεν έμειναν πολύ, γιατι, μετα την εξέγερση του Ίλιντεν, οι Τούρκοι προσπάθησαν να τους συλλάβουν και έτσι στις 25 Αυγούστου 1903 γύρισαν στον Βόλο.

Ο Αγώνας (η ένοπλη φάση του) πήγε καλά και οφείλεται στην ανδρεία των Ελλήνων Αξιωματικών που έφυγαν κρυφά από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού (μόνο εδώ το επίσημο ελληνικό κράτος φαίνεται να βοήθησε τον Μακεδονικό Αγώνα, διότι δεν τους κύρηξε λιποτάκτες), και πέρασαν ‘’μέσα’’ και στην ομόθυμη συμπαράσταση των ελληνοφώνων και ξενόφωνων πληθυσμών της νότιας και μεσαίας γεωγραφικής ζώνης του μακεδονικού χώρου.
Μέσα από τα σχολεία, τους πολιτικούς συλλόγους και τις πατριωτικές εταιρείες, στην μακεδονική χώρα, επιτεύθχηκε η διείσδυση της ωεοελληνικής εθνικής ιδεολογίας, με αποτέλεσμα, την προοδευτική ενσωμάτωση όλο και ευρύτερων ομάδων, στο σύστημα των εθνικών ελληνικών θέσεων και επιδιώξεων. Ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι, βλαχόφωνοι και αλβανόφωνοι χρισταινοί, γλωσσικές ομάδες της ίδιας πολιτιστικής κοινότητας, της Ελληνορθοδόξου Οικουμενικής, δέχτηκαν τις ιδεολογικές επιδράσεις του ελληνικού εθνικού κέντρου από τον νότο και δέθηκαν άρρικτα με την τύχη του.

Χωρίς την ηθική και υλική υποστήριξη των πληθυσμών αυτών, θα ήταν αδύνατον στα ελληνικά αντάρτικα τμήματα να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα, τους δύο έχθρούς, τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και τον τούρκικο στρατό και χωροφυλακή.

‘’Η Μακεδονία θα παρέμεινε άγνωστη, αν η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν αντικαθιστούσε στην κρατική πρόνοια’’ Ν. Βλάχος.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....)

ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΠΕΜΠΤΟ)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 3

Αυτό που μένει στον ταξιδευτή ως γενικό συμπέρασμα, από τον κύκλο του ταξιδιού του στη Μεγάλη Ελλάδα, από γεοπολιτικής απόψεως, αλλά και από πλευράς των σχέσεων μεταξύ των πόλεών της, αντικατροπρίζεται από τα παρακάτω:

…… Οι ελληνικές πόλεις (της Μεγάλης Ελλάδος) είναι σαν φωλιές γλάρων, κολλημένες πάνω στα βράχια της ακτής και περιβάλλονται από μέρη που κατοικούν βάρβαροι που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα μας και δε λατρεύουν τους θεούς μας. Θα έπρεπε να ενωθο΄ν και να βοηθούν η μία την άλλη, κι όμως, αντίθετα, είναι διαιρεμένες, μερικές φορές μάλιστα τις χωρίζει θανάσιμο μίσος. Σπαταλούν τις δυνάμεις τους σε συνεχείς μάχες και, όταν εμφανιστεί στο ορίζοντα ο αληθινός εχθρός, δεν υπάρχει κανένας που μπορεί να τον σταματήσει. Είναι ακριβώς ετούτη η φύση τους για διάσπαρτούς οικισμούς, για κοιν΄τητες προσπελάσιμες από πολλά διαφορετικά σημεία, που κάνει δύσκολη την συνέννοηση μεταξύ τους, ώστε να μην είναι εφικτή μια πραγματική συμμαχία. Ενώνονται όταν αναγκάζονται από κάποιον μεγάλο κίνδυνο που απειλεί την ύπαρξή τους, μόνον που όταν το κάνουν είναι συνήθως αργά. Είναι λυπηρό, γιατί όποτε οι Έλληνες της Σικελίας πολέμησαν ενωμένοι, πέτυχαν μεγάλες νίκες.(από το βιβλίο, Ο Τύραννος των Συρακουσσών του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι, εκδόσεις Ψυχογιός ).
Η Ιστορία όμως καταγράφει, δεν μεροληπτεί και αποδίδει ‘’τα του Καίσαρος στον Καίσαρα’’. Και αυτή είναι που δεν θα πρέπει να σνομπάρουμε, αλλά να μελετάμε, όσο ο καθένας μπορεί, γιατί πολλά θα είναι τα διδάγματα από αυτήν.

Σχολιάζοντας, ο Διόνυσος ο Τύραννος των Συρακουσών, την ήττα των Αθηναίων, από τους Σπαρτιάτες και την λήξη του μεγάλου και καταστρεπτικού πολέμου μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πόλεων της Αρχαίας Ελλάδος, έλεγε :

… Οι Αθηναίοι είναι οι καλύτεροι, δίδαξαν στον κόσμο πώς να σκέφτεται και μόνο γι΄αυτό αξίζουν να ζήσουν, ό,τι εγκλήματα κι αν έκαναν…
Του απαντούσε ο Φίλιστος, ιστορικός, συμβουλάτοράς του και αγαπητός του φίλος :

….. Επομένως, εκείνο που μετράει μόνο είναι η υπεροχή του πνεύματος; Όχι η συμπεριφορά;
Απαντούσε ο Διόνυσος:

…..Η ερώτησή σου θα είχε νόημα αν υπήρχε ένας ανώτατος δικαστής που να κρίνει και να καταδικάζει, αν υπήρχε μια δύναμη που να προστατεύει τους αθώους και να τιμωρεί τους κακούς, τέτοιος δικαστής όμως δεν υπάρχει…..
Και του έλεγε ο Φίλιστος :

….Δικαστής υπάρχει. Η Ιστορία είναι ο δικαστής. Αυτή θυμάται πιο από τα ανθρώπινα πλάσματα έπραξε το καλό… η Ιστορία είναι η ίδια η ανθρωπότητα φιλτραρισμένη από την ευφυϊα ανθρώπων που έχουν το χάρισμα να καταλαβαίνουν…. η Ιστορία είναι η επιθυμία να ξεπεράσουμε τη μιζέρια μας ως άτομα, είναι το μοναδικό μνημείο που θα επιζήσει ύστερα από μας… η Ιστορία θα θυμάται αυτά που κάναμε και η ανάμνηση που θα μείνει από εμάς θα είναι η μοναδική αθανασία που μας επιτρέπεται….(από το βιβλίο, Ο Τύραννος των Συρακουσσών του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι, εκδόσεις Ψυχογιός ).
Τώρα θα μου πείτε, το σοβαρεύω και από μια απλή περιήγηση φτάνω στα δύσκολα;

Αντίθετα, μέσα στον παγκόσμιο ιστό και χώρο που ζούμε, πιστεύω πως κανείς και βεβαίως εμείς, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε την Ιστορία μας, πόσο μάλλον που άλλοι την έχουν σε κοινή θέα την αναδεικνύουν και γιατί όχι, έχουν και εισόδημα. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η καθημερινότητα, το μπέρδεμα που υπάρχει με τα μέσα ενημέρωσης, το μπέρδεμα με τους Ταγούς αυτής της χώρας, πνευματικούς και πολιτικούς, ανδρωμένους σε ανώτατες σχολές που μεταλαμπαδεύουν άλλα νοήματα, δε λέω χρήσιμα μεν για την επιστήμη που καθένας σπουδάζει, αλλά που αφήνουν απ’ έξω την Ιστορία. Είναι γνωστή η ύπνωση του Έλληνα, χωρίς πολλές φορές να το επιδιώκει, μέσα στη καθημερινότητα και τις αγωνίες του. Ζητά, αυτή την αίσθηση έχω, από κάπου να κρατηθεί, να πιστέψει. Γι’ αυτό και ξαναθυμάται τόσο εύκολα την Σημαία και το μπλε χρώμα σε κάθε επιτυχία των νέων ινδαλμάτων του μπάσκετ και του Ποδοσφαίρου. Αλήθεια, σε λίγο έρχεται η επέτειος του μεγάλου ΟΧΙ, άλλης μιας πτυχής της αθάνατης Ελληνικής ψυχής. Θα βγουν σημαίες στις πλατείες, στα μπαλκόνια ;

Οι Ταγοί του κράτους, παρέθεσαν προχθές γεύματα και τιμές στην ομάδα μπάσκετ, με την κατάκτηση του τίτλου. Καλά όντως έκαναν, έτσι έπρεπε.

Αλήθεια, ποιες τιμές έγιναν, για τόσους και τόσους που σώζουν τα δάση, κάθε καλοκαίρι; Που ξεροστάλιασαν, αλλά και σ’ αυτούς που σκοτώθηκαν, στα ΄Ιμια; Πότε θα ψάξουν να βρούν έστω και έναν, απλό γεράκο που πολέμησε και ζει ακόμη, αν υπάρχει, στον τελευταίο μας πόλεμο και να τον τιμήσουν;

Αν σε ένα σύνολο, τα πρότυπα, εξαντλούνται μέσα από τις ομάδες της καθημερινότητος (όπως θεωρώ τις όποιες αθλητικές) και το συντεταγμένο κράτος δεν βρίσκει και άλλα πρότυπα, τότε η Ιστορία μας, πρέπει να αποτελέσει ιδιαίτερο αντικείμενο εκπαιδεύσεως, σε πολλά ανώτατα ιδρύματα, πόστα, θέσεις και οργανισμούς,

γιατί….

‘’ η Ιστορία θα θυμάται αυτά που κάναμε και η ανάμνηση που θα μείνει από εμάς θα είναι η μοναδική αθανασία που μας επιτρέπεται….’’

ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΤΕΤΑΡΤΟ)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 2

Άφησα τελευταίο έναν προβληματισμό που είχα μετά από την περιήγηση αυτή, στην Μεγάλη Ελλάδα. Με ότι προσφέρεται, από οργανομένα πρκτορεία, βλέπει κανένας, όλο το μεγαλείο της κλασσικής Ελλάδος, όπου και να γυρίσει και να σταθεί. Μένει, ή ίσως υπάρχει κίνδυνος να μείνει, με την εντύπωση, ότι όλα σταματούν, λίγο πριν από Βυζάντιο. Υπάρχει όμως και η Βυζαντινή Μεγάλη Ελλάδα, η συνέχεια της Κλασσικής, με κύριο εκπρόσωπό της τις Βυζαντινές εκκλησίες και τα μοναστήρια. Είναι αλήθεια πως η κατάστασή τους αλλά και η προσβασιμότητά τους, από φυσικής αλλά και ενημερωτικής πλευράς, για τον πολύ κόσμο, που παρέχεται σε πρώτη φάση από τα διάφορα γραφεία ταξειδίων, δεν είναι αυτή που δίνεται, για τα μνημεία της Κλασσικής Ελλάδος. Θα μπορούσε και πρέπει να είναι καλύτερη.

Θα ήθελα όμως να αφήσω εδώ στο ημερολόγιό μου, τις σκέψεις ένός Αδελφού Μοναχού, πρωτεργάτη που αγωνίζεται, εκεί στη Μεγάλη Ελλάδα, κόκος κι αυτός μέσα στην προσπάθεια και άλλων, να αναδείξει αυτήν την πτυχή, το κομμάτι της Βυζαντινής Μεγάλης Ελλάδος.


Η
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΣΗΜΕΡΑ


ΚΟΣΜΑ μοναχού
Ιερά Μονή οσίου Ιωάννου του Θεριστού.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
S.M di SAN GIOVANNI THERISTIS
89040 BIVONGI (RC) – ITALIA
Tel 0039-964-734017


΄Ολοι μάθαμε στα σχολεία μας για τις αποικίες των αρχαίων προγόνων μας στη Νότιο Ιταλία και Σικελία. Ο πατέρας της τραγωδίας, ο Αισχύλος, άφησε την τελευταία του πνοή στην Γέλα της Σικελίας και ο πατέρας της ιστορίας, ο Ηρόδοτος, πέθανε στους Θουρίους, λίγο πιο κάτω από τον Τάραντα. Ο Πλάτων αργότερα, ‘’ότε ήμην νέος’’, όπως έγραψε στα γεράματά του, διάλεξε τις Συρακούσες, για να πραγματώσει τα πολιτικά του οράματα. Και σήμερα ακόμη σώζονται και θαυμάζονται οι αρχαίοι ναοί του Ακράγαντα και το θέατρο του Ταυρομενίου.

Ως νεοέλληνες όμως, διαπράξαμε ολέθριο σφάλμα που δεν ασχοληθήκαμε και με τον χριστιανικό ελληνισμό της περιοχής αυτής. Για 5 περίπου αιώνες η περιοχή που περιέχεται στα άτυπα όρια που οι ίδιοι οι Ιταλοί ονομάζουν Μεγάλη Ελλάδα, υπήγετο απ΄ ευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ανέδειξε πλήθος Οσίων και Ομολογητών, αντέταξε δε σθεναρή άμυνα, στο βίαιο εκλατινισμό που κατά καιρούς είχε επιχειριθεί. Η περίπτωση των Οσίων Βαρθολομαίου και Λουκά, μετά το Σχίσμα, οι οποίοι διασώθηκαν θαυματουργικά από τις φλόγες που άναψαν οι Λατίνοι, τους οποίους οι Όσιοι, ήλεγχαν και στιλίτευαν, είναι μία από τις πολλές που μπορεί κανείς να αναφέρει.

Η βαθμιαία όμως αποξένωση της περιοχής από την Ορθόδοξη Ανατολή, η παρακμή του Βυζαντίου, η εκδίωξη των ορθοδόξων επισκόπων , ο επιτεινόμενος έλεγχος στον ορθόδοξο μοναχισμό και ο γενικότερος εκλατινισμός της περιοχής, έθαψαν έναν ολόκληρο πνευματικό πολιτισμό. Έτσι το 1480, ο πρώην αγιορείτης μοναχός Αθανάσιος Χαλκιόπουλος, στον Ιέρακα (GERASE), αντικατέστησε το ορθόδοξο τυπικό με το λατινικό. Στα 1572, στο κεφαλοχώρι των σημερινών ελληνόφωνων χωριών της Καλαβρίας, στο Γιαλό του ΒΟΥΑ (BOVA MARINA), έκανε το ίδιο ο αρμενοκύπριος επίσκοπος Ιούλιος Σταυριανός.

Όλα έδειχναν ότι η Μεγάλη Ελλάδα της εποχής του Βυζαντίου, δεν θα γινόταν γνωστή, στο ευρύτερο ξένο και ελληνικό κοινό, που τα τελευταία χρόνια πύκνωνε τις επισκέψεις του, στις ελληνόφωνές περιοχές της Καλαβρίας και της Απουλίας. Η εποχή αυτή θα αποτελούσε υπόθεση των αρχαιολόγων και των μουσείων.
Το φθινόπωρο όμως του 1994, ομάδα Μοναχών από το Άγιο Όρος, εγκαταστάθηκε στο ερειπωμένο μοναστήρι του Οσίου Ιωάννου του Θεριστού. Με έδρα την Μονή ιερομόναχος τελεί σποραδικά Λειτουγίες στις εκκλησίες του Ρήγιου, Καταντζάρο της Καλαβίας καθώς και στις Σικελικές πόλεις της Μεσσήνης και Κατάνης.
Πρόσφατα, το ελληνόφωνο χωριό του Γαλλιτσιανού, παρεχώρησε στην Μονή, τοποθεσία στην οποία ανεργέθηκε εκκλησία, ονομαζόμενη ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ , που ως μετόχι, θα υπάγεται στο Μοναστήρι του Θεριστού και μ’ αυτόν τον τρόπο, κατέστη κέντρο αναφοράς των Ορθοδόξων της Μεγάλης Ελλάδος.

Την Ιστορία πρέπει να την μελετούμε συνεχώς και σε βάθος. Λαοί χωρίς μνήμη είναι καταδικασμένοι να εξαφανισθούν μέσα στη σύγχρονη καταναλωτική και τηλεοπτική ισοπέδωση. Για να εξηγήσουμε το παρόν, πρέπει να σπουδάσουμε το παρελθόν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε αιχμάλωτοι του χρόνου. Η γνώση του παρελθόντος είναι αναγκαία αφετηρία, αλλά δεν αρκεί. Αν δεν επικονωνήσουμε με τον σύγχρονο άνθρωπο, τότε η παρουσία μας εδώ μοιάζει με αρχαιολογική παράδοση. Για μας ο τόπος της αρχαίας και Βυζαντινής Μεγάλης Ελλαδος, δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, ένα απέραντο μουσείο, γιατί μουσείο είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου ένός πολιτισμού!

Η καθ΄όλα αξιέπαινη αρχαοελληνική σκέψη δεν έχει την εσχατολογική προοπτική του χριστιανισμού ο οποίος ξέρει να ‘’κινεί’’ την Ιστορία και να στρέφεται προς το μέλλον. Έτσι δίπλα στα αγιασμένα ερείπια των αείμνηστων προγόνων μας, αποθέσαμε ευλαβικά, σύγχρονες εικόνες που φιλοτέχνησαν οι αγιογράφοι μας. Το λιβάνι χαϊδεύει τους τοίχους και εισέρχεται μέσα στις σχισμές του, ο τόπος εμπνέει συνεχώς για νέες δημιουργίες, δεν είναι νεκροταφείο. Πρόκειται για ένα εξαίσιο, απέραντο και πλούσιο πεδίο της Ιστορίας, που επιφυλάσσει στον προσκυνητή – και όχι στον τουρίστα – ευχάριστες εκπλήξεις. Κοντά στις σπασμένες κολώνες αρχαίου ναού, ψηλαφούμε μια μισοσβησμένη τοιχογραφία. Όλα για μας είναι παλιά και όλα είναι καινούργια και επίκαιρα, αφού τα ζωογονεί το Πνεύμα της Εκκλησίας.

Στην πολύχρονη πνευματική του διαδρομή, ο Ελληνισμός μεγαλούργησε όταν ανοίχθηκε και διαλέχθηκε με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Πρέπει πάντοτε να μην ξεχνάμε τον μεγάλο ρόλο που έπαιξαν οι αποικίες κατά την αρχαιότητα, αλλά και την οικουμενικότητα της ορθοδόξου Βυζαντινης Αυτοκρατορίας η οποία εφώτισε πλήθος εθνοτήτων. Πιστεύουμε ότι το οικουμενικό είναι αληθινό και το αληθινό είναι οικουμενικό.

Η Μεγάλη Ελλάδα, με το πλούσιο παρελθόν της, με την σύγχρονη ορθόδοξη παρουσία της, με τις δυνατότητες που παρέχει σήμερα η PAX EUROPA, μπορεί να αποτελέσει ένα ανοικτό και διαρκές βήμα απ΄όπου, χωρίς εθνικιστικές υστερίες και φανατισμούς, μπορούμε να μιλούμε και να συζητούμε συνεχώς, γιατί ΄΄ΚΑΘΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ΄΄
Με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο τα λόγια του. Εκεί πρέπει να τείνουν όλες οι προσπάθειες όλων, των ανωνύμων, οργανωμένων συλλόγων, ανθρώπων που έχουν την δυνατοτητα, μές από συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων, ακόμη και από το συντεταγμένο κράτος ή/και την Εκκλησία.

Με ευχαρίστηση ενημερωθήκαμε, ότι σε ορισμένες εκκλησίες της νοτίου Ιταλίας, επιτράπηκε η εφαρμογή του ελληνιού τυπικού στις λειτουργίες των Ορθόδοξων, έστω και με λατινικούς χαρακτήρες.

Όχι για τίποτε άλλο, (μακρυά από μας, τα μεγαλόσχημα και χωρίς ουσία συνθήματα που ξεφεύγουν από την ιστορική γνώση), αλλά για την Ελλάδα ρε ……….το!!

ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΤΡΙΤΟ)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 1


Αφήσαμε, το τελευταίο κεφάλαιο από τα εληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας, αυτό που ασχολείται με το γίνεται σήμερα.

Στο Γιαλό του Βούα λοιπόν υπάρχει πολλή δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία 40 χρόνια, από τους αξιαίπενους καθηγητές κ.κ Elia Kotroneo, καθηγηή μαθηματικών στο Λύκειο της πόλης, πρόεδρο του Περιφερειακού Ινστιτούτου Ελληνόφωνων Σπουδών, που έχει την έδρα του στη πόλη και Violi καθηγητή φιλολογίας επίσης στο Λύκειο της πόλης και Πρόεδρο του Δημοτικού συμβουλίου αυτής, με πλήθος συγγραμμάτων για την καταγωγή των λέξεων, του γραικάνικου ιδιώματος.




Άνθρωποι αξιαίπενοι, όπως είπαμε, αγωνίζονται να διαηρήσουν την πολιτιστική τους κληρονομιά, όπως την θυμούνται οι παλαιότεροι, αλλά και να την μεταδώσουν στη νέα γενιά, με την δημιουργία και διατήρηση πολιτιστικών συλλόγων, όπου τα νέα παιδιά, μαθαίνουν ελληνικούς χωρούς και τραγούδια, συμμετέχουν σε τελετές αδελφοποιήσεων, του δήμου τους με Δήμους της Ελλάδος, ασχολούμενα με την αγγειοπλαστική, με την κατασκευή, τι άλλο, αρχαίων ελληνικών αγγείων και πολλά άλλα.






Ανακαλύψαμε, σε ένα πιάτο, το έμβλημα της γειτονικής πόλης των Επιζεφύριων Λοκρών. Ίσως να μας λέει, χωρίς να ξέρει περισσότερα από ότι νομίζουμε και νομίζει.

Ένα ποίημα του Domenico Nuccera, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο ‘’Η σύγχρονη ελληνόφωνη ποίηση στην Κάτω Ιταλία’’, έκδοση 1997, από την επιτροπή για την διάδοση της Ελληνικής γλώσσας και Πολιτισμού, για μένα τα λέει όλα……

Ta pappúma

Ta pappúma ecáma
mia megáli carréra
ce megála prámata

O cósmio ti stéki
condáma ma zitái
na mi pesénume
na mi peséni cino
ti ézie ce zi
cino ti iste
ce áddha den éne.

Poddhá lúkki ma ccamunau
me agápi liga
poddhi me lissa.

Ando táfi Oméro
zitái ce séli
na mi peséni
i glóssa dikima
i glóssa tu megálu
Pos ecino.


και η μετάφρασή του στα ελληνικά



Οι παππούδες (πρόγονοι) μας
Οι παππούδες μας έκαμαν
μια μεγάλη πορεία
και μεγάλα έργα
μας αφήκαν.

Ο κόσμος που είναι
κοντά μας μας ζητάει
να μην πεθάνουμε,
να μην πεθάνει κείνο
που έζησε και ζει
εκείνο που είστε
και άλλοι δεν είναι.

Πολλά μάτια μας βλέπουν
με αγάπη λίγα
πολλά με κακία.

Απ΄τον τάφο ο Όμηρος
ζητάει και θέλει
να μην πεθαίνει
η δική μας γλώσσα
η γλώσσα των μεγάλων
όπως εκείνος.


Είπατε τίποτε ;

ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΟ)

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΛΑΒΡΙΑΣ

ΜΕΡΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Μετά τη κατάκτηση της Μεγάλης Ελλάδος από τους Ρωμαίους, τον 3ο π.χ αιώνα, κάτοικοι πολλών ελληνικών παράκτιων πόλεων, μετακινήθηκαν στην ενδοχώρα και ίδρυσαν νέους οικισμούς και πόλεις. ( περίπτωση κατοίκων των Επιζεφύριων Λοκρών που ίδρυσαν τον Ιέρακα, σημερινό Gerace.

Στους ορεινούς αυτούς οικισμούς της Καλαβρίας, εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά Βυζαντινοί, μετά την ανακατάκτηση της Νότιας Ιταλίας, από τον Στρατηγό Βελισσάριο, τον 6ο μ.χ αιώνα.

Όταν καταλήφθηκε η Σικελία από τους Άραβες, τον 8ο και 9ο μ.χ αιώνα, πολλοί κάτοικοι των πόλεων της Σικελίας, μεταναστεύσανε, στην περιοχή αυτή.

Ένα άλλο μεταναστευτικό ρεύμα, παρατηρείται κατά την περόδο της εικονομαχίας, κατά την οποία, πολλοί εικονολάτρες μοναχοί από τις ανατολικές κτήσεις του Βυζαντίου, έρχονται στην περιοχή. Το ρεύμα αυτό συνεχίσθηκε αυξανόμενο, μετά την άλωση της Πόλης.

Το αποτέλεσμα αυτής της μετοικήσεως, είναι μέχρι τουλάχιστον τον 16ο αιώνα, να δημιουργηθούν πολλά βυζαντινά μοναστήρια, τα οποία, ενεργούσαν ως πόλος οικονομκής και πνευματικής άνθησης, στην ορεινή Καλαβρία, την σημερινή Bovesia αλλά και στην Απουλία, όπου είναι ένας ακόμη θύλακας ελληνόφωνων χωριών, από την παλιά Μεγάλη Ελλάδα.

Η ζωή γύρω από τα Βυζαντινά μοναστήρια και η συσπείρωση των απογόνων των Ελλήνων, προσέλκυσε την προσοχή της Καθολικής εκκλησίας, η οποία προσπάθησε πολλές φορές να αποκόψει τους κατοίκους από τον συνδετικό αυτό κρίκο. Το αποφασιστικό πλήγμα δόθηκε με την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου του Τριδέντου, το 1549, που καταργούσε τη εφαρμογή του ελληνο-ορθόδοξου τυπικού, στις λειτουργίες των εκκλησιών και των Μονών.
Και έτσι ξεκίνησε η παρακμή των περιοχών μέχρι να φθάσουμε στην σημερινή κατάσταση, για την οποία θα πούμε λίγα λόγια σε άλλο μας σημείωμα.

ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ ΕΛΛΗΝΟΦΟΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ.
Ένα μοναδικό ιστορικό φαινόμενο, ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο, παρατηρείται στις περιοχές της ορεινής Καλαβρίας και στην Απουλία (περιοχή κοντά στον Τάραντα). Η γλώσσα που πριν μερικά χρόνια μιλούσε το σύνολο του πληθυσμού στις περιοχές αυτές και σήμερα δυστυχώς μόνο οι ηλικιωμένοι, τα ΓΡΑΙΚΑΝΙΚΑ, έχει επιβιώσει από τον πρώτο εποικισμό της Ιταλίας, τον 8ο π.χ αιώνα.

Ο πρώτος που το παρατήρησε, τον 19ο αιώνα, ήταν ο Γερμανός φιλόλογος Carl Witte, ο οποίος επισκέφθηκε την ορεινή περιοχή της Καλαβρίας και δημοσίευσε μερικά ποιήματα γραμμένα σε αυτό το γλωσσικό ιδίωμα.

Ο Ιταλός γλωσσολόγος Giuseppe Morosi, έθεσε σε επιστημονική βάση την μελέτη αυτού το ιδιώματος και υποστήριξε ότι έχει ρίζες, το της Απουλίας το 9ο-10ο μ.χ αιώνα ενώ το της Καλαβρίας τον 11ο – 12ο μ.χ αιώνα.

Τη θεωρία του Morosi, αντέκρουσε ο έλληνας γλωσσολόγος Γεώργιος Χατζηδάκις ( 1848-1941), που ανακάλυψε στο ιδίωμα, λέξεις δωρικές που δεν είχαν περάσει καθόλου στην Βυζαντινή γλώσσα και υποστήριξε ότι το ιδίωμα, επιβίωσε από την αρχαιότητα.

Η άποψη του έλληνα, ενισχύθηκε από τον πλέον εμβριθή μελετητή του θέματος τον Γερμανό γλωσσολόγο Gerhard Rohlfs (1892-1986), ο οποίος σύστησε, το 1962, στην Ακαδημία των Αθηνών, να συντάξει ένα λεξικό του γραικάνικου ιδιώματος.

Το έργο ανατέθηκε στον Αναστάσιο Καραναστάση, που συνέταξε το Ιστορικό Λεξικό των ελληνικών ιδιωμάτων της Κάτω Ιταλίας, με 6000 λέξεις σε 5 τόμους.

Από την περίοδο της δεκαετία του 70 και μέχρι σήμερα, όλες οι μελέτες αποδεικνύουν, ότι στο ιδίωμα των Γραικάνικων, συνυπάρχουν, δωρικά κατάλοιπα, στοιχεία Βυζαντινά, ιταλικές λέξεις καθώς και λέξεις από τις τοπικές διαλέκτους των σαλεντίνικων και των καλαβρέζικων.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Στη περιοχή ανατολικά του Ρηγίου, βρίσκεται η Μποβεζία, μια ορεινή περιοχή που εκτείνεται γύρω –γύρω από την κορυφή του βουνού Ασπρομόντε. Σε αυτή την περιοχή και σε υψόμετρο 900-1000 μέτρων είναι κτισμένα πολλά χωριά, τα περισσότερα των οποίων βρίσκονται κοντά στις όχθες του ποτ. Αμεντολέα, του αρχαίου Υάλικα, που ήταν και το νότιο σύνορο μιας ξακουστής ελληνικής πόλης της Μεγάλης Ελλάδος, των Επιζεφύριων Λοκρών.

Στα χωριά αυτά κατοικούσαν 200.000 ελληνόφωνοι, ενώ σήμερα ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τους 10.000. Μέσα από πολιτιστικούς συλλόγους και αδελφοποιήσεις τους με ελληνικούς Δήμους και Πόλεις, προσπαθούν οι άνθρωποι αυτοί να διατηρήσουν και να διασώσουν ότι είναι δυνατόν.

Πολλά τα χωριά και με σημασία, ας ξεκινήσουμε λοιπόν, τον ανήφορο.......

Παλιό Ραγούδι (Roghudi Vecchio). Κτισμένο στην κορυφή και πλαγιά λόφου, δίπλα στον ποταμό Αμεντολέα, αποτελεί σε πάρα πολλά εγχειρίδια αρχιτεκτονικής, χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπινης εγκατάσης. Περπατώντας στα στενά δρομάκια του, κατάλαβα και είδα αυτό που είχα διαβάσει πριν, ότι οι μανάδες δέναν τα παιδιά τους με σχοινιά, όταν έπαιζαν στα σοκάκια του, για να μη πεσουν στην χαράδρα προς το ποτάμι.

Χωρίο. Μετά από σεισμό, οι 1000 κάτοικοι το εγκατέλειψαν αλλά είναι παρήγορο που μάθαμε ότι ξαναγυρνούν με αναπαλαιώσεις.

Ροκαφόρτε ντελ Γκρέκο. Ζουν σήμερα περί τους 1000 κάτοικοι, παλαιότερα λεγόταν Βουνί.

Αμεντολέα. Αμινταλιά για τους κατοίκους της, Αμυγδαλιά βρε αδελφοί!!
Κτισμένο στη θέση της αρχαίας Περιπόλεως. Εγκαταλελημένο σήμερα, σώζονται όμως τρεις ναοί σε καλή κατάσταση, ένας από τους οποίους παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ο της Αγίας Αικατερίνης, με το διώροφο καμπαναριό. Δίπλα στον εγκαταλελημένο οικισμό, στο νέο χωριό, σήμερα ζουν 1000 κάτοικοι.

Κοντοφούρι. Ζούν σήμερα περί τους 500 κατοίκους.

Γκαλιστιανό. Kalos Irtete sto Gallicianό, λέει μια πινακίδα στην είσοδο του χωριού. Ονομάζεται και η ακρόπολη των ελληνόφωνων του Ασπρομόντε. Στο χωριό αυτό, δύσκολο να το προσεγγίσει κανείς, λόγω του δυσβάτου δρόμου (χωματόδρομος στο μεγαλύτερο μέρος), διατηρούνται σε μεγάλο βαθμό τα ήθη και έθιμα και ομιλείται σε μεγαλύτερη κλίμακα το γραικάνικο ιδίωμα. Στο χωριό, τα τελευταία χρόνια κτίστηκε μια πανέμορφη εκκλησία, η Παναγιά των Ελλήνων, που παραχωρήθηκε στους μοναχούς που επανδρώνουν το μοναστήρι του Οσίου Ιωάννη του Θεριστού (θα πούμε και άλλα για αυτό το θέμα), του Μπιβόντζι. Εγκαινιάσθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1999, από τον Αρχιεπίσκοπο Ιταλίας (έδρα στην Βενετία). Το χωριό επισκέφθηκε το 2001, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Πεντεντάτιλο. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον παραλιακό δρόμο που πηγαίνει για το Ρήγιο, χτισμένο, κατά την βυζαντινή περίοδο, στους πρόποδες βράχου με 5 κορυφές από όπου βγαίνει και το όνομά του (Πενταδάκτυλο). Το τοπίο θυμίζει λίγο Μάνη. Άξιο προσοχής είναι ότι τα σπίτια ανακαινίζονται και το χωριό ξανακατοικείται. Αν όλα πάνε καλά, είναι αλήθεια ότι θα ξαναγίνει ένα από τα ομορφότερα χωριά της περιοχής.

Ορεινή Μπόβα. Με 500 κατοίκους χτισμένη σε υψόμετρο 820 μ.με θέα στο Ιόνιο, κτισμένη στη θέση του βυζαντινού Βούα, ο οποίος με την σειρά του κτίσθηκε στη θέση αρχαίας ελληνικής παροικίας. Τα ίδια και με τον καθεδρικό ναό της (Βυναντινός, Νορμανδικός ).

Γιαλός του Βούα ( Bova Marina). Κτισμένος παραλιακά από τους κατοίκους της ορεινής Βούα, αποτελεί, το κέντρο των προσπαθειών εμπνευσμένων κατοίκων του, για την διατήρηση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.

Στο Δημαρχείο της πόλης, λειτουργεί και το Κέντρο Ελληνόφωνων Σπουδών, (που επισκέφθεικε το 2001 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βερθολομαίος), μικρή λαογραφική συλλογή και στο διπλανό κτήριο, βιβλοθήκη με αμέτρητα ελληνικά βιβλία και φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας. Εδώ κτυπά και δουλεύεται η αδάμαστη ελληνική παράδοση όλης της περιοχής.

Δανείζομαι τα λόγια του του εμπνευσμένου άνδρα, καθηγητού κυρίου Elio Cotronei, Προέδρου του Πανεπιστημίου της τρίτης ηλικίας και του ελεύθερου χρόνου της Μποζαβίας, ελληνόφωνης περιοχής, για την πόλη του :

…. Η Μπόβα Μαρίνα, με το να είναι η φυσική είσοδος της ελληνόφωνης περιοχής και ως δεσμός με τον ελληνικό κόσμο, σε επιβεβαίωση της γλωσσικής, πολιτιστικής κληρονομιάς της, είναι έδρα του Ανώτατου Περιφερειακού Ινστιτούτο Ελληνοφώνων Σπουδών της Καλαβρίας (Instituto Regionale Superiore Di Studi Ellenofoni Della Calabria - IRSSEC).
Τα ελληνικά της Καλαβρίας που ομιλούνται ακόμη και σήμερα από τους ηλικιωμένους στη Μπόβα Μαρίνα και στην περιοχή της Μποβεζίας, είναι ένα ανεκτίμητης αξίας γλωσσικό εύρημα: ‘’ ένα μνημείο που δεν το βλέπουμε αλά… το ακούμε’’.
Μια καλή ξενάγηση στα χωριά της ελληνόφωνης περιοχής της Καλαβρίας θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://www.greciacalabra.net/home/area-ellenofona/COMUNI.HTM